1φοβηθωμεν ουν μη ποτε καταλειπομενης επαγγελιας εισελθειν εις την καταπαυσιν αυτου δοκῃ τις εξ υμων υστερηκεναι. 2και γαρ εσμεν ευηγγελισμενοι καθαπερ κακεινοι· αλλ ουκ ωφελησεν ο λογος της ακοης εκεινους μη συνκεκερασμενος τῃ πιστει τοις ακουσασιν. 3Εισερχομεθα γαρ εις την καταπαυσιν οι πιστευσαντες, καθως ειρηκεν Ως ωμοσα εν τῃ οργῃ μου Ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου, καιτοι των εργων απο καταβολης κοσμου γενηθεντων. 4ειρηκεν γαρ που περι της εβδομης ουτως Και κατεπαυσεν ο Θεος εν τῃ ημερᾳ τῃ εβδομῃ απο παντων των εργων αυτου· 5και εν τουτῳ παλιν Ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου. 6επει ουν απολειπεται τινας εισελθειν εις αυτην, και οι προτερον ευαγγελισθεντες ουκ εισηλθον δι απειθειαν, 7παλιν τινα οριζει ημεραν, Σημερον, εν Δαυειδ λεγων μετα τοσουτον χρονον, καθως προειρηται Σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε, μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων. 8ει γαρ αυτους Ιησους κατεπαυσεν, ουκ αν περι αλλης ελαλει μετα ταυτα ημερας. 9αρα απολειπεται σαββατισμος τῳ λαῳ του Θεου. 10ο γαρ εισελθων εις την καταπαυσιν αυτου και αυτος κατεπαυσεν απο των εργων αυτου, ωσπερ απο των ιδιων ο Θεος. 11Σπουδασωμεν ουν εισελθειν εις εκεινην την καταπαυσιν, ινα μη εν τῳ αυτῳ τις υποδειγματι πεσῃ της απειθειας. 12Ζων γαρ ο λογος του Θεου και ενεργης και τομωτερος υπερ πασαν μαχαιραν διστομον και διικνουμενος αχρι μερισμου ψυχης και πνευματος, αρμων τε και μυελων, και κριτικος ενθυμησεων και εννοιων καρδιας· 13και ουκ εστιν κτισις αφανης ενωπιον αυτου, παντα δε γυμνα και τετραχηλισμενα τοις οφθαλμοις αυτου, προς ον ημιν ο λογος. 14Εχοντες ουν αρχιερεα μεγαν διεληλυθοτα τους ουρανους, Ιησουν τον Υιον του Θεου, κρατωμεν της ομολογιας. 15ου γαρ εχομεν αρχιερεα μη δυναμενον συνπαθησαι ταις ασθενειαις ημων, πεπειρασμενον δε κατα παντα καθ ομοιοτητα χωρις αμαρτιας. 16προσερχωμεθα ουν μετα παρρησιας τῳ θρονῳ της χαριτος, ινα λαβωμεν ελεος και χαριν ευρωμεν εις ευκαιρον βοηθειαν.