1Η φιλαδελφια μενετω. 2της φιλοξενιας μη επιλανθανεσθε· δια ταυτης γαρ ελαθον τινες ξενισαντες αγγελους. 3μιμνῃσκεσθε των δεσμιων ως συνδεδεμενοι, των κακουχουμενων ως και αυτοι οντες εν σωματι. 4Τιμιος ο γαμος εν πασιν και η κοιτη αμιαντος, πορνους γαρ και μοιχους κρινει ο Θεος. 5Αφιλαργυρος ο τροπος, αρκουμενοι τοις παρουσιν· αυτος γαρ ειρηκεν Ου μη σε ανω ουδ ου μη σε εγκαταλιπω· 6ωστε θαρρουντας ημας λεγειν Κυριος εμοι βοηθος, ου φοβηθησομαι· τι ποιησει μοι ανθρωπος; 7Μνημονευετε των ηγουμενων υμων, οιτινες ελαλησαν υμιν τον λογον του Θεου, ων αναθεωρουντες την εκβασιν της αναστροφης μιμεισθε την πιστιν. 8Ιησους Χριστος εχθες και σημερον ο αυτος και εις τους αιωνας. 9διδαχαις ποικιλαις και ξεναις μη παραφερεσθε· καλον γαρ χαριτι βεβαιουσθαι την καρδιαν, ου βρωμασιν, εν οις ουκ ωφεληθησαν οι περιπατουντες. 10Εχομεν θυσιαστηριον εξ ου φαγειν ουκ εχουσιν εξουσιαν οι τῃ σκηνῃ λατρευοντες. 11ων γαρ εισφερεται ζῳων το αιμα περι αμαρτιας εις τα αγια δια του αρχιερεως, τουτων τα σωματα κατακαιεται εξω της παρεμβολης. 12διο και Ιησους, ινα αγιασῃ δια του ιδιου αιματος τον λαον, εξω της πυλης επαθεν. 13τοινυν εξερχωμεθα προς αυτον εξω της παρεμβολης, τον ονειδισμον αυτου φεροντες· 14ου γαρ εχομεν ωδε μενουσαν πολιν, αλλα την μελλουσαν επιζητουμεν. 15δι αυτου ουν αναφερωμεν θυσιαν αινεσεως δια παντος τῳ Θεῳ, τουτ εστιν καρπον χειλεων ομολογουντων τῳ ονοματι αυτου. 16της δε ευποιιας και κοινωνιας μη επιλανθανεσθε· τοιαυταις γαρ θυσιαις ευαρεστειται ο Θεος. 17Πειθεσθε τοις ηγουμενοις υμων και υπεικετε· αυτοι γαρ αγρυπνουσιν υπερ των ψυχων υμων ως λογον αποδωσοντες· ινα μετα χαρας τουτο ποιωσιν και μη στεναζοντες· αλυσιτελες γαρ υμιν τουτο. 18Προσευχεσθε περι ημων· πειθομεθα γαρ οτι καλην συνειδησιν εχομεν, εν πασιν καλως θελοντες αναστρεφεσθαι. 19περισσοτερως δε παρακαλω τουτο ποιησαι, ινα ταχειον αποκατασταθω υμιν. 20Ο δε Θεος της ειρηνης, ο αναγαγων εκ νεκρων τον ποιμενα των προβατων τον μεγαν εν αιματι διαθηκης αιωνιου, τον Κυριον ημων Ιησουν, 21καταρτισαι υμας εν παντι αγαθῳ εις το ποιησαι το θελημα αυτου, ποιων εν ημιν το ευαρεστον ενωπιον αυτου δια Ιησου Χριστου, ῳ η δοξα εις τους αιωνας των αιωνων· αμην. 22Παρακαλω δε υμας, αδελφοι, ανεχεσθε του λογου της παρακλησεως· και γαρ δια βραχεων επεστειλα υμιν. 23Γινωσκετε τον αδελφον ημων Τιμοθεον απολελυμενον, μεθ ου εαν ταχειον ερχηται οψομαι υμας. 24Ασπασασθε παντας τους ηγουμενους υμων και παντας τους αγιους. Ασπαζονται υμας οι απο της Ιταλιας. 25Η χαρις μετα παντων υμων.