1Τοιγαρουν και ημεις, τοσουτον εχοντες περικειμενον ημιν νεφος μαρτυρων, ογκον αποθεμενοι παντα και την ευπεριστατον αμαρτιαν, δι υπομονης τρεχωμεν τον προκειμενον ημιν αγωνα, 2αφορωντες εις τον της πιστεως αρχηγον και τελειωτην Ιησουν, ος αντι της προκειμενης αυτῳ χαρας υπεμεινεν σταυρον αισχυνης καταφρονησας, εν δεξιᾳ τε του θρονου του Θεου κεκαθικεν. 3αναλογισασθε γαρ τον τοιαυτην υπομεμενηκοτα υπο των αμαρτωλων εις εαυτον αντιλογιαν, ινα μη καμητε ταις ψυχαις υμων εκλυομενοι. 4Ουπω μεχρις αιματος αντικατεστητε προς την αμαρτιαν ανταγωνιζομενοι, 5και εκλελησθε της παρακλησεως, ητις υμιν ως υιοις διαλεγεται Υιε μου, μη ολιγωρει παιδειας Κυριου, μηδε εκλυου υπ αυτου ελεγχομενος· 6ον γαρ αγαπᾳ Κυριος παιδευει, μαστιγοι δε παντα υιον ον παραδεχεται. 7εις παιδειαν υπομενετε· ως υιοις υμιν προσφερεται ο Θεος· τις γαρ υιος ον ου παιδευει πατηρ; 8ει δε χωρις εστε παιδειας, ης μετοχοι γεγονασιν παντες, αρα νοθοι και ουχ υιοι εστε. 9ειτα τους μεν της σαρκος ημων πατερας ειχομεν παιδευτας και ενετρεπομεθα· ου πολυ μαλλον υποταγησομεθα τῳ Πατρι των πνευματων και ζησομεν; 10οι μεν γαρ προς ολιγας ημερας κατα το δοκουν αυτοις επαιδευον, ο δε επι το συμφερον εις το μεταλαβειν της αγιοτητος αυτου. 11πασα μεν παιδεια προς μεν το παρον ου δοκει χαρας ειναι αλλα λυπης, υστερον δε καρπον ειρηνικον τοις δι αυτης γεγυμνασμενοις αποδιδωσιν δικαιοσυνης. 12Διο τας παρειμενας χειρας και τα παραλελυμενα γονατα ανορθωσατε, 13και τροχιας ορθας ποιειτε τοις ποσιν υμων, ινα μη το χωλον εκτραπῃ, ιαθῃ δε μαλλον. 14Ειρηνην διωκετε μετα παντων, και τον αγιασμον, ου χωρις ουδεις οψεται τον Κυριον, 15επισκοπουντες μη τις υστερων απο της χαριτος του Θεου, μη τις ριζα πικριας ανω φυουσα ενοχλῃ και δια ταυτης μιανθωσιν οι πολλοι, 16μη τις πορνος η βεβηλος ως Ησαυ, ος αντι βρωσεως μιας απεδετο τα πρωτοτοκια εαυτου. 17ιστε γαρ οτι και μετεπειτα θελων κληρονομησαι την ευλογιαν απεδοκιμασθη, μετανοιας γαρ τοπον ουχ ευρεν, καιπερ μετα δακρυων εκζητησας αυτην. 18Ου γαρ προσεληλυθατε ψηλαφωμενῳ και κεκαυμενῳ πυρι και γνοφῳ και ζοφῳ και θυελλῃ 19και σαλπιγγος ηχῳ και φωνῃ ρηματων, ης οι ακουσαντες παρῃτησαντο μη προστεθηναι αυτοις λογον· 20ουκ εφερον γαρ το διαστελλομενον Καν θηριον θιγῃ του ορους, λιθοβοληθησεται· 21και, ουτω φοβερον ην το φανταζομενον, Μωυσης ειπεν Εκφοβος ειμι και εντρομος· 22αλλα προσεληλυθατε Σιων ορει και πολει Θεου ζωντος, Ιερουσαλημ επουρανιῳ, και μυριασιν αγγελων, πανηγυρει 23και εκκλησιᾳ πρωτοτοκων απογεγραμμενων εν ουρανοις, και Κριτῃ Θεῳ παντων, και πνευμασι δικαιων τετελειωμενων, 24και διαθηκης νεας μεσιτῃ Ιησου, και αιματι ραντισμου κρειττον λαλουντι παρα τον Αβελ. 25Βλεπετε μη παραιτησησθε τον λαλουντα· ει γαρ εκεινοι ουκ εξεφυγον επι γης παραιτησαμενοι τον χρηματιζοντα, πολυ μαλλον ημεις οι τον απ ουρανων αποστρεφομενοι· 26ου η φωνη την γην εσαλευσεν τοτε, νυν δε επηγγελται λεγων Ετι απαξ εγω σεισω ου μονον την γην αλλα και τον ουρανον. 27το δε Ετι απαξ δηλοι την των σαλευομενων μεταθεσιν ως πεποιημενων, ινα μεινῃ τα μη σαλευομενα. 28Διο βασιλειαν ασαλευτον παραλαμβανοντες εχωμεν χαριν, δι ης λατρευωμεν ευαρεστως τῳ Θεῳ, μετα ευλαβειας και δεους· 29και γαρ ο Θεος ημων πυρ καταναλισκον.