1Παρακαλω ουν υμας εγω ο δεσμιος εν Κυριῳ αξιως περιπατησαι της κλησεως ης εκληθητε,
2μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πραυτητος, μετα μακροθυμιας, ανεχομενοι αλληλων εν αγαπῃ,
3σπουδαζοντες τηρειν την ενοτητα του Πνευματος εν τῳ συνδεσμῳ της ειρηνης·
4εν σωμα και εν Πνευμα, καθως και εκληθητε εν μιᾳ ελπιδι της κλησεως υμων·
5εις Κυριος, μια πιστις, εν βαπτισμα·
6εις Θεος και Πατηρ παντων, ο επι παντων και δια παντων και εν πασιν.
7Ενι δε εκαστῳ ημων εδοθη η χαρις κατα το μετρον της δωρεας του Χριστου.
8διο λεγει Αναβας εις υψος ῃχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν, εδωκεν δοματα τοις ανθρωποις.
9το δε Ανεβη τι εστιν ει μη οτι και κατεβη εις τα κατωτερα μερη της γης;
10ο καταβας αυτος εστιν και ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων, ινα πληρωσῃ τα παντα.
11και αυτος εδωκεν τους μεν αποστολους, τους δε προφητας, τους δε ευαγγελιστας, τους δε ποιμενας και διδασκαλους,
12προς τον καταρτισμον των αγιων εις εργον διακονιας, εις οικοδομην του σωματος του Χριστου,
13μεχρι καταντησωμεν οι παντες εις την ενοτητα της πιστεως και της επιγνωσεως του Υιου του Θεου, εις ανδρα τελειον, εις μετρον ηλικιας του πληρωματος του Χριστου,
14ινα μηκετι ωμεν νηπιοι, κλυδωνιζομενοι και περιφερομενοι παντι ανεμῳ της διδασκαλιας εν τῃ κυβιᾳ των ανθρωπων εν πανουργιᾳ προς την μεθοδιαν της πλανης,
15αληθευοντες δε εν αγαπῃ αυξησωμεν εις αυτον τα παντα, ος εστιν η κεφαλη, Χριστος,
16εξ ου παν το σωμα συναρμολογουμενον και συνβιβαζομενον δια πασης αφης της επιχορηγιας κατ ενεργειαν εν μετρῳ ενος εκαστου μερους την αυξησιν του σωματος ποιειται εις οικοδομην εαυτου εν αγαπῃ.
17Τουτο ουν λεγω και μαρτυρομαι εν Κυριῳ, μηκετι υμας περιπατειν καθως και τα εθνη περιπατει εν ματαιοτητι του νοος αυτων,
18εσκοτωμενοι τῃ διανοιᾳ οντες, απηλλοτριωμενοι της ζωης του Θεου, δια την αγνοιαν την ουσαν εν αυτοις, δια την πωρωσιν της καρδιας αυτων,
19οιτινες απηλγηκοτες εαυτους παρεδωκαν τῃ ασελγειᾳ εις εργασιαν ακαθαρσιας πασης εν πλεονεξιᾳ.
20υμεις δε ουχ ουτως εμαθετε τον Χριστον,
21ει γε αυτον ηκουσατε και εν αυτῳ εδιδαχθητε, καθως εστιν αληθεια εν τῳ Ιησου,
22αποθεσθαι υμας κατα την προτεραν αναστροφην τον παλαιον ανθρωπον τον φθειρομενον κατα τας επιθυμιας της απατης,
23ανανεουσθαι δε τῳ πνευματι του νοος υμων,
24και ενδυσασθαι τον καινον ανθρωπον τον κατα Θεον κτισθεντα εν δικαιοσυνῃ και οσιοτητι της αληθειας.
25Διο αποθεμενοι το ψευδος λαλειτε αληθειαν εκαστος μετα του πλησιον αυτου, οτι εσμεν αλληλων μελη.
26οργιζεσθε και μη αμαρτανετε· ο ηλιος μη επιδυετω επι παροργισμῳ υμων,
27μηδε διδοτε τοπον τῳ διαβολῳ.
28ο κλεπτων μηκετι κλεπτετω, μαλλον δε κοπιατω εργαζομενος ταις ιδιαις χερσιν το αγαθον, ινα εχῃ μεταδιδοναι τῳ χρειαν εχοντι.
29πας λογος σαπρος εκ του στοματος υμων μη εκπορευεσθω, αλλα ει τις αγαθος προς οικοδομην της χρειας, ινα δῳ χαριν τοις ακουουσιν.
30και μη λυπειτε το Πνευμα το Αγιον του Θεου, εν ῳ εσφραγισθητε εις ημεραν απολυτρωσεως.
31πασα πικρια και θυμος και οργη και κραυγη και βλασφημια αρθητω αφ υμων συν πασῃ κακιᾳ.
32γινεσθε δε εις αλληλους χρηστοι, ευσπλαγχνοι, χαριζομενοι εαυτοις καθως και ο Θεος εν Χριστῳ εχαρισατο υμιν.