1Ο δε Σαυλος ετι εμπνεων απειλης και φονου εις τους μαθητας του Κυριου, προσελθων τῳ αρχιερει 2ῃτησατο παρ αυτου επιστολας εις Δαμασκον προς τας συναγωγας, οπως εαν τινας ευρῃ της Οδου οντας, ανδρας τε και γυναικας, δεδεμενους αγαγῃ εις Ιερουσαλημ. 3Εν δε τῳ πορευεσθαι εγενετο αυτον εγγιζειν τῃ Δαμασκῳ, εξαιφνης τε αυτον περιηστραψεν φως εκ του ουρανου, 4και πεσων επι την γην ηκουσεν φωνην λεγουσαν αυτῳ Σαουλ Σαουλ, τι με διωκεις; 5ειπεν δε Τις ει, Κυριε; ο δε Εγω ειμι Ιησους ον συ διωκεις· 6αλλα αναστηθι και εισελθε εις την πολιν, και λαληθησεται σοι ο τι σε δει ποιειν. 7οι δε ανδρες οι συνοδευοντες αυτῳ ειστηκεισαν ενεοι, ακουοντες μεν της φωνης, μηδενα δε θεωρουντες. 8ηγερθη δε Σαυλος απο της γης, ανεῳγμενων δε των οφθαλμων αυτου ουδεν εβλεπεν· χειραγωγουντες δε αυτον εισηγαγον εις Δαμασκον. 9και ην ημερας τρεις μη βλεπων, και ουκ εφαγεν ουδε επιεν. 10Ην δε τις μαθητης εν Δαμασκῳ ονοματι Ανανιας, και ειπεν προς αυτον εν οραματι ο Κυριος Ανανια. ο δε ειπεν Ιδου εγω, Κυριε. 11ο δε Κυριος προς αυτον Αναστας πορευθητι επι την ρυμην την καλουμενην Ευθειαν και ζητησον εν οικιᾳ Ιουδα Σαυλον ονοματι Ταρσεα· ιδου γαρ προσευχεται, 12και ειδεν ανδρα Ανανιαν ονοματι εισελθοντα και επιθεντα αυτῳ χειρας, οπως αναβλεψῃ. 13απεκριθη δε Ανανιας Κυριε, ηκουσα απο πολλων περι του ανδρος τουτου, οσα κακα τοις αγιοις σου εποιησεν εν Ιερουσαλημ· 14και ωδε εχει εξουσιαν παρα των αρχιερεων δησαι παντας τους επικαλουμενους το ονομα σου. 15ειπεν δε προς αυτον ο Κυριος Πορευου, οτι σκευος εκλογης εστιν μοι ουτος του βαστασαι το ονομα μου ενωπιον εθνων τε και βασιλεων υιων τε Ισραηλ· 16εγω γαρ υποδειξω αυτῳ οσα δει αυτον υπερ του ονοματος μου παθειν. 17Απηλθεν δε Ανανιας και εισηλθεν εις την οικιαν, και επιθεις επ αυτον τας χειρας ειπεν Σαουλ αδελφε, ο Κυριος απεσταλκεν με, Ιησους ο οφθεις σοι εν τῃ οδῳ ῃ ηρχου, οπως αναβλεψῃς και πλησθῃς Πνευματος Αγιου. 18και ευθεως απεπεσαν αυτου απο των οφθαλμων ως λεπιδες, ανεβλεψεν τε, και αναστας εβαπτισθη, 19και λαβων τροφην ενισχυσεν. Εγενετο δε μετα των εν Δαμασκῳ μαθητων ημερας τινας, 20και ευθεως εν ταις συναγωγαις εκηρυσσεν τον Ιησουν, οτι ουτος εστιν ο Υιος του Θεου. 21εξισταντο δε παντες οι ακουοντες και ελεγον Ουχ ουτος εστιν ο πορθησας εις Ιερουσαλημ τους επικαλουμενους το ονομα τουτο, και ωδε εις τουτο εληλυθει, ινα δεδεμενους αυτους αγαγῃ επι τους αρχιερεις; 22Σαυλος δε μαλλον ενεδυναμουτο και συνεχυννεν Ιουδαιους τους κατοικουντας εν Δαμασκῳ, συμβιβαζων οτι ουτος εστιν ο Χριστος. 23Ως δε επληρουντο ημεραι ικαναι, συνεβουλευσαντο οι Ιουδαιοι ανελειν αυτον· 24εγνωσθη δε τῳ Σαυλῳ η επιβουλη αυτων. παρετηρουντο δε και τας πυλας ημερας τε και νυκτος οπως αυτον ανελωσιν· 25λαβοντες δε οι μαθηται αυτου νυκτος δια του τειχους καθηκαν αυτον χαλασαντες εν σπυριδι. 26Παραγενομενος δε εις Ιερουσαλημ επειραζεν κολλασθαι τοις μαθηταις· και παντες εφοβουντο αυτον, μη πιστευοντες οτι εστιν μαθητης. 27Βαρναβας δε επιλαβομενος αυτον ηγαγεν προς τους αποστολους, και διηγησατο αυτοις πως εν τῃ οδῳ ειδεν τον Κυριον και οτι ελαλησεν αυτῳ, και πως εν Δαμασκῳ επαρρησιασατο εν τῳ ονοματι Ιησου. 28και ην μετ αυτων εισπορευομενος και εκπορευομενος εις Ιερουσαλημ, παρρησιαζομενος εν τῳ ονοματι του Κυριου, 29ελαλει τε και συνεζητει προς τους Ελληνιστας· οι δε επεχειρουν ανελειν αυτον. 30επιγνοντες δε οι αδελφοι κατηγαγον αυτον εις Καισαριαν και εξαπεστειλαν αυτον εις Ταρσον. 31Η μεν ουν εκκλησια καθ ολης της Ιουδαιας και Γαλιλαιας και Σαμαριας ειχεν ειρηνην οικοδομουμενη και πορευομενη τῳ φοβῳ του Κυριου, και τῃ παρακλησει του Αγιου Πνευματος επληθυνετο. 32Εγενετο δε Πετρον διερχομενον δια παντων κατελθειν και προς τους αγιους τους κατοικουντας Λυδδα. 33ευρεν δε εκει ανθρωπον τινα ονοματι Αινεαν εξ ετων οκτω κατακειμενον επι κραβαττου, ος ην παραλελυμενος. 34και ειπεν αυτῳ ο Πετρος Αινεα, ιαται σε Ιησους Χριστος· αναστηθι και στρωσον σεαυτῳ. και ευθεως ανεστη. 35και ειδαν αυτον παντες οι κατοικουντες Λυδδα και τον Σαρωνα, οιτινες επεστρεψαν επι τον Κυριον. 36Εν Ιοππῃ δε τις ην μαθητρια ονοματι Ταβειθα, η διερμηνευομενη λεγεται Δορκας· αυτη ην πληρης εργων αγαθων και ελεημοσυνων ων εποιει. 37εγενετο δε εν ταις ημεραις εκειναις ασθενησασαν αυτην αποθανειν· λουσαντες δε εθηκαν εν υπερῳῳ. 38εγγυς δε ουσης Λυδδας τῃ Ιοππῃ οι μαθηται ακουσαντες οτι Πετρος εστιν εν αυτῃ απεστειλαν δυο ανδρας προς αυτον παρακαλουντες Μη οκνησῃς διελθειν εως ημων. 39αναστας δε Πετρος συνηλθεν αυτοις· ον παραγενομενον ανηγαγον εις το υπερῳον, και παρεστησαν αυτῳ πασαι αι χηραι κλαιουσαι και επιδεικνυμεναι χιτωνας και ιματια, οσα εποιει μετ αυτων ουσα η Δορκας. 40εκβαλων δε εξω παντας ο Πετρος και θεις τα γονατα προσηυξατο, και επιστρεψας προς το σωμα ειπεν Ταβειθα, αναστηθι. η δε ηνοιξεν τους οφθαλμους αυτης, και ιδουσα τον Πετρον ανεκαθισεν. 41δους δε αυτῃ χειρα ανεστησεν αυτην· φωνησας δε τους αγιους και τας χηρας παρεστησεν αυτην ζωσαν. 42γνωστον δε εγενετο καθ ολης της Ιοππης, και επιστευσαν πολλοι επι τον Κυριον. 43Εγενετο δε ημερας ικανας μειναι εν Ιοππῃ παρα τινι Σιμωνι βυρσει.