1Ανηρ δε τις Ανανιας ονοματι συν Σαπφειρῃ τῃ γυναικι αυτου επωλησεν κτημα, 2και ενοσφισατο απο της τιμης, συνειδυιης και της γυναικος, και ενεγκας μερος τι παρα τους ποδας των αποστολων εθηκεν. 3ειπεν δε ο Πετρος Ανανια, δια τι επληρωσεν ο Σατανας την καρδιαν σου, ψευσασθαι σε το Πνευμα το Αγιον και νοσφισασθαι απο της τιμης του χωριου; 4ουχι μενον σοι εμενεν και πραθεν εν τῃ σῃ εξουσιᾳ υπηρχεν; τι οτι εθου εν τῃ καρδιᾳ σου το πραγμα τουτο; ουκ εψευσω ανθρωποις αλλα τῳ Θεῳ. 5ακουων δε ο Ανανιας τους λογους τουτους πεσων εξεψυξεν· και εγενετο φοβος μεγας επι παντας τους ακουοντας. 6ανασταντες δε οι νεωτεροι συνεστειλαν αυτον και εξενεγκαντες εθαψαν. 7Εγενετο δε ως ωρων τριων διαστημα και η γυνη αυτου μη ειδυια το γεγονος εισηλθεν. 8απεκριθη δε προς αυτην Πετρος Ειπε μοι, ει τοσουτου το χωριον απεδοσθε; η δε ειπεν Ναι, τοσουτου. 9ο δε Πετρος προς αυτην Τι οτι συνεφωνηθη υμιν πειρασαι το Πνευμα Κυριου; ιδου οι ποδες των θαψαντων τον ανδρα σου επι τῃ θυρᾳ και εξοισουσιν σε. 10επεσεν δε παραχρημα προς τους ποδας αυτου και εξεψυξεν· εισελθοντες δε οι νεανισκοι ευρον αυτην νεκραν, και εξενεγκαντες εθαψαν προς τον ανδρα αυτης. 11Και εγενετο φοβος μεγας εφ ολην την εκκλησιαν και επι παντας τους ακουοντας ταυτα. 12Δια δε των χειρων των αποστολων εγινετο σημεια και τερατα πολλα εν τῳ λαῳ· και ησαν ομοθυμαδον παντες εν τῃ στοᾳ Σολομωντος· 13των δε λοιπων ουδεις ετολμα κολλασθαι αυτοις, αλλ εμεγαλυνεν αυτους ο λαος· 14μαλλον δε προσετιθεντο πιστευοντες τῳ Κυριῳ, πληθη ανδρων τε και γυναικων· 15ωστε και εις τας πλατειας εκφερειν τους ασθενεις και τιθεναι επι κλιναριων και κραβαττων, ινα ερχομενου Πετρου καν η σκια επισκιασῃ τινι αυτων. 16συνηρχετο δε και το πληθος των περιξ πολεων Ιερουσαλημ, φεροντες ασθενεις και οχλουμενους υπο πνευματων ακαθαρτων, οιτινες εθεραπευοντο απαντες. 17Αναστας δε ο αρχιερευς και παντες οι συν αυτῳ, η ουσα αιρεσις των Σαδδουκαιων, επλησθησαν ζηλου 18και επεβαλον τας χειρας επι τους αποστολους και εθεντο αυτους εν τηρησει δημοσιᾳ. 19Αγγελος δε Κυριου δια νυκτος ηνοιξε τας θυρας της φυλακης εξαγαγων τε αυτους ειπεν 20Πορευεσθε και σταθεντες λαλειτε εν τῳ ιερῳ τῳ λαῳ παντα τα ρηματα της Ζωης ταυτης. 21ακουσαντες δε εισηλθον υπο τον ορθρον εις το ιερον και εδιδασκον. Παραγενομενος δε ο αρχιερευς και οι συν αυτῳ συνεκαλεσαν το συνεδριον και πασαν την γερουσιαν των υιων Ισραηλ, και απεστειλαν εις το δεσμωτηριον αχθηναι αυτους. 22οι δε παραγενομενοι υπηρεται ουχ ευρον αυτους εν τῃ φυλακῃ· αναστρεψαντες δε απηγγειλαν 23λεγοντες οτι Το δεσμωτηριον ευρομεν κεκλεισμενον εν πασῃ ασφαλειᾳ και τους φυλακας εστωτας επι των θυρων, ανοιξαντες δε εσω ουδενα ευρομεν. 24ως δε ηκουσαν τους λογους τουτους ο τε στρατηγος του ιερου και οι αρχιερεις, διηπορουν περι αυτων τι αν γενοιτο τουτο. 25παραγενομενος δε τις απηγγειλεν αυτοις οτι Ιδου οι ανδρες, ους εθεσθε εν τῃ φυλακῃ, εισιν εν τῳ ιερῳ εστωτες και διδασκοντες τον λαον. 26Τοτε απελθων ο στρατηγος συν τοις υπηρεταις ηγεν αυτους, ου μετα βιας, εφοβουντο γαρ τον λαον, μη λιθασθωσιν· 27αγαγοντες δε αυτους εστησαν εν τῳ συνεδριῳ. και επηρωτησεν αυτους ο αρχιερευς 28λεγων Παραγγελιᾳ παρηγγειλαμεν υμιν μη διδασκειν επι τῳ ονοματι τουτῳ, και ιδου πεπληρωκατε την Ιερουσαλημ της διδαχης υμων, και βουλεσθε επαγαγειν εφ ημας το αιμα του ανθρωπου τουτου. 29αποκριθεις δε Πετρος και οι αποστολοι ειπαν Πειθαρχειν δει Θεῳ μαλλον η ανθρωποις. 30ο Θεος των πατερων ημων ηγειρεν Ιησουν, ον υμεις διεχειρισασθε κρεμασαντες επι ξυλου· 31τουτον ο Θεος Αρχηγον και Σωτηρα υψωσεν τῃ δεξιᾳ αυτου του δουναι μετανοιαν τῳ Ισραηλ και αφεσιν αμαρτιων. 32και ημεις εσμεν μαρτυρες των ρηματων τουτων, και το Πνευμα το Αγιον ο εδωκεν ο Θεος τοις πειθαρχουσιν αυτῳ. 33οι δε ακουσαντες διεπριοντο και εβουλοντο ανελειν αυτους. 34Αναστας δε τις εν τῳ συνεδριῳ Φαρισαιος ονοματι Γαμαλιηλ, νομοδιδασκαλος τιμιος παντι τῳ λαῳ, εκελευσεν εξω βραχυ τους ανθρωπους ποιησαι, 35ειπεν τε προς αυτους Ανδρες Ισραηλειται, προσεχετε εαυτοις επι τοις ανθρωποις τουτοις τι μελλετε πρασσειν. 36προ γαρ τουτων των ημερων ανεστη Θευδας, λεγων ειναι τινα εαυτον, ῳ προσεκλιθη ανδρων αριθμος ως τετρακοσιων· ος ανῃρεθη, και παντες οσοι επειθοντο αυτῳ διελυθησαν και εγενοντο εις ουδεν. 37μετα τουτον ανεστη Ιουδας ο Γαλιλαιος εν ταις ημεραις της απογραφης και απεστησεν λαον οπισω αυτου· κακεινος απωλετο, και παντες οσοι επειθοντο αυτῳ διεσκορπισθησαν. 38και τα νυν λεγω υμιν, αποστητε απο των ανθρωπων τουτων και αφετε αυτους· οτι εαν ῃ εξ ανθρωπων η βουλη αυτη η το εργον τουτο, καταλυθησεται· 39ει δε εκ Θεου εστιν, ου δυνησεσθε καταλυσαι αυτους, μη ποτε και θεομαχοι ευρεθητε. επεισθησαν δε αυτῳ, 40και προσκαλεσαμενοι τους αποστολους δειραντες παρηγγειλαν μη λαλειν επι τῳ ονοματι του Ιησου και απελυσαν. 41Οι μεν ουν επορευοντο χαιροντες απο προσωπου του συνεδριου, οτι κατηξιωθησαν υπερ του Ονοματος ατιμασθηναι· 42πασαν τε ημεραν εν τῳ ιερῳ και κατ οικον ουκ επαυοντο διδασκοντες και ευαγγελιζομενοι τον Χριστον Ιησουν.