1Πετρος δε και Ιωανης ανεβαινον εις το ιερον επι την ωραν της προσευχης την ενατην.
2και τις ανηρ χωλος εκ κοιλιας μητρος αυτου υπαρχων εβασταζετο, ον ετιθουν καθ ημεραν προς την θυραν του ιερου την λεγομενην Ωραιαν του αιτειν ελεημοσυνην παρα των εισπορευομενων εις το ιερον·
3ος ιδων Πετρον και Ιωανην μελλοντας εισιεναι εις το ιερον ηρωτα ελεημοσυνην λαβειν.
4ατενισας δε Πετρος εις αυτον συν τῳ Ιωανῃ ειπεν Βλεψον εις ημας.
5ο δε επειχεν αυτοις προσδοκων τι παρ αυτων λαβειν.
6ειπεν δε Πετρος Αργυριον και χρυσιον ουχ υπαρχει μοι· ο δε εχω, τουτο σοι διδωμι· εν τῳ ονοματι Ιησου Χριστου του Ναζωραιου περιπατει.
7και πιασας αυτον της δεξιας χειρος ηγειρεν αυτον· παραχρημα δε εστερεωθησαν αι βασεις αυτου και τα σφυδρα,
8και εξαλλομενος εστη και περιεπατει, και εισηλθεν συν αυτοις εις το ιερον περιπατων και αλλομενος και αινων τον Θεον.
9και ειδεν πας ο λαος αυτον περιπατουντα και αινουντα τον Θεον·
10επεγινωσκον δε αυτον, οτι ουτος ην ο προς την ελεημοσυνην καθημενος επι τῃ Ωραιᾳ Πυλῃ του ιερου, και επλησθησαν θαμβους και εκστασεως επι τῳ συμβεβηκοτι αυτῳ.
11Κρατουντος δε αυτου τον Πετρον και τον Ιωανην συνεδραμεν πας ο λαος προς αυτους επι τῃ στοᾳ τῃ καλουμενῃ Σολομωντος εκθαμβοι.
12ιδων δε ο Πετρος απεκρινατο προς τον λαον Ανδρες Ισραηλειται, τι θαυμαζετε επι τουτῳ, η ημιν τι ατενιζετε ως ιδιᾳ δυναμει η ευσεβειᾳ πεποιηκοσιν του περιπατειν αυτον;
13ο Θεος Αβρααμ και Ισαακ και Ιακωβ, ο Θεος των πατερων ημων, εδοξασεν τον Παιδα αυτου Ιησουν, ον υμεις μεν παρεδωκατε και ηρνησασθε κατα προσωπον Πειλατου, κριναντος εκεινου απολυειν·
14υμεις δε τον Αγιον και Δικαιον ηρνησασθε, και ῃτησασθε ανδρα φονεα χαρισθηναι υμιν,
15τον δε Αρχηγον της ζωης απεκτεινατε, ον ο Θεος ηγειρεν εκ νεκρων, ου ημεις μαρτυρες εσμεν.
16και επι τῃ πιστει του ονοματος αυτου τουτον, ον θεωρειτε και οιδατε, εστερεωσεν το ονομα αυτου, και η πιστις η δι αυτου εδωκεν αυτῳ την ολοκληριαν ταυτην απεναντι παντων υμων.
17και νυν, αδελφοι, οιδα οτι κατα αγνοιαν επραξατε, ωσπερ και οι αρχοντες υμων·
18ο δε Θεος α προκατηγγειλεν δια στοματος παντων των προφητων, παθειν τον Χριστον αυτου επληρωσεν ουτως.
19μετανοησατε ουν και επιστρεψατε προς το εξαλειφθηναι υμων τας αμαρτιας,
20οπως αν ελθωσιν καιροι αναψυξεως απο προσωπου του Κυριου και αποστειλῃ τον προκεχειρισμενον υμιν Χριστον Ιησουν,
21ον δει ουρανον μεν δεξασθαι αχρι χρονων αποκαταστασεως παντων ων ελαλησεν ο Θεος δια στοματος των αγιων απ αιωνος αυτου προφητων.
22Μωυσης μεν ειπεν οτι Προφητην υμιν αναστησει Κυριος ο Θεος εκ των αδελφων υμων ως εμε· αυτου ακουσεσθε κατα παντα οσα αν λαλησῃ προς υμας.
23εσται δε πασα ψυχη ητις εαν μη ακουσῃ του προφητου εκεινου εξολεθρευθησεται εκ του λαου.
24και παντες δε οι προφηται απο Σαμουηλ και των καθεξης οσοι ελαλησαν και κατηγγειλαν τας ημερας ταυτας.
25υμεις εστε οι υιοι των προφητων και της διαθηκης ης ο Θεος διεθετο προς τους πατερας υμων, λεγων προς Αβρααμ Και εν τῳ σπερματι σου ενευλογηθησονται πασαι αι πατριαι της γης.
26υμιν πρωτον αναστησας ο Θεος τον Παιδα αυτου απεστειλεν αυτον ευλογουντα υμας εν τῳ αποστρεφειν εκαστον απο των πονηριων υμων.