1Ως δε εκριθη του αποπλειν ημας εις την Ιταλιαν, παρεδιδουν τον τε Παυλον και τινας ετερους δεσμωτας εκατονταρχῃ ονοματι Ιουλιῳ σπειρης Σεβαστης. 2επιβαντες δε πλοιῳ Αδραμυττηνῳ μελλοντι πλειν εις τους κατα την Ασιαν τοπους ανηχθημεν, οντος συν ημιν Αρισταρχου Μακεδονος Θεσσαλονικεως· 3τῃ τε ετερᾳ κατηχθημεν εις Σιδωνα, φιλανθρωπως τε ο Ιουλιος τῳ Παυλῳ χρησαμενος επετρεψεν προς τους φιλους πορευθεντι επιμελειας τυχειν. 4κακειθεν αναχθεντες υπεπλευσαμεν την Κυπρον δια το τους ανεμους ειναι εναντιους, 5το τε πελαγος το κατα την Κιλικιαν και Παμφυλιαν διαπλευσαντες κατηλθαμεν εις Μυρρα της Λυκιας. 6Κακει ευρων ο εκατονταρχης πλοιον Αλεξανδρινον πλεον εις την Ιταλιαν ενεβιβασεν ημας εις αυτο. 7εν ικαναις δε ημεραις βραδυπλοουντες και μολις γενομενοι κατα την Κνιδον, μη προσεωντος ημας του ανεμου, υπεπλευσαμεν την Κρητην κατα Σαλμωνην, 8μολις τε παραλεγομενοι αυτην ηλθομεν εις τοπον τινα καλουμενον Καλους Λιμενας, ῳ εγγυς ην πολις Λασαια. 9Ικανου δε χρονου διαγενομενου και οντος ηδη επισφαλους του πλοος δια το και την Νηστειαν ηδη παρεληλυθεναι, παρῃνει ο Παυλος 10λεγων αυτοις Ανδρες, θεωρω οτι μετα υβρεως και πολλης ζημιας ου μονον του φορτιου και του πλοιου αλλα και των ψυχων ημων μελλειν εσεσθαι τον πλουν. 11ο δε εκατονταρχης τῳ κυβερνητῃ και τῳ ναυκληρῳ μαλλον επειθετο η τοις υπο Παυλου λεγομενοις. 12ανευθετου δε του λιμενος υπαρχοντος προς παραχειμασιαν οι πλειονες εθεντο βουλην αναχθηναι εκειθεν, ει πως δυναιντο καταντησαντες εις Φοινικα παραχειμασαι, λιμενα της Κρητης βλεποντα κατα λιβα και κατα χωρον. 13Υποπνευσαντος δε νοτου δοξαντες της προθεσεως κεκρατηκεναι, αραντες ασσον παρελεγοντο την Κρητην. 14μετ ου πολυ δε εβαλεν κατ αυτης ανεμος τυφωνικος ο καλουμενος Ευρακυλων· 15συναρπασθεντος δε του πλοιου και μη δυναμενου αντοφθαλμειν τῳ ανεμῳ επιδοντες εφερομεθα. 16νησιον δε τι υποδραμοντες καλουμενον Κλαυδα ισχυσαμεν μολις περικρατεις γενεσθαι της σκαφης, 17ην αραντες βοηθειαις εχρωντο, υποζωννυντες το πλοιον· φοβουμενοι τε μη εις την Συρτιν εκπεσωσιν, χαλασαντες το σκευος, ουτως εφεροντο. 18σφοδρως δε χειμαζομενων ημων τῃ εξης εκβολην εποιουντο, 19και τῃ τριτῃ αυτοχειρες την σκευην του πλοιου εριψαν. 20μητε δε ηλιου μητε αστρων επιφαινοντων επι πλειονας ημερας, χειμωνος τε ουκ ολιγου επικειμενου, λοιπον περιῃρειτο ελπις πασα του σῳζεσθαι ημας. 21Πολλης τε ασιτιας υπαρχουσης τοτε σταθεις ο Παυλος εν μεσῳ αυτων ειπεν Εδει μεν, ω ανδρες, πειθαρχησαντας μοι μη αναγεσθαι απο της Κρητης κερδησαι τε την υβριν ταυτην και την ζημιαν. 22και τα νυν παραινω υμας ευθυμειν· αποβολη γαρ ψυχης ουδεμια εσται εξ υμων πλην του πλοιου. 23παρεστη γαρ μοι ταυτῃ τῃ νυκτι του Θεου, ου ειμι, ῳ και λατρευω, αγγελος 24λεγων Μη φοβου, Παυλε· Καισαρι σε δει παραστηναι, και ιδου κεχαρισται σοι ο Θεος παντας τους πλεοντας μετα σου. 25διο ευθυμειτε, ανδρες· πιστευω γαρ τῳ Θεῳ οτι ουτως εσται καθ ον τροπον λελαληται μοι. 26εις νησον δε τινα δει ημας εκπεσειν. 27Ως δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ εγενετο διαφερομενων ημων εν τῳ Αδριᾳ, κατα μεσον της νυκτος υπενοουν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοις χωραν. 28και βολισαντες ευρον οργυιας εικοσι, βραχυ δε διαστησαντες και παλιν βολισαντες ευρον οργυιας δεκαπεντε· 29φοβουμενοι τε μη που κατα τραχεις τοπους εκπεσωμεν, εκ πρυμνης ριψαντες αγκυρας τεσσαρας ηυχοντο ημεραν γενεσθαι. 30Των δε ναυτων ζητουντων φυγειν εκ του πλοιου και χαλασαντων την σκαφην εις την θαλασσαν προφασει ως εκ πρῳρης αγκυρας μελλοντων εκτεινειν, 31ειπεν ο Παυλος τῳ εκατονταρχῃ και τοις στρατιωταις Εαν μη ουτοι μεινωσιν εν τῳ πλοιῳ, υμεις σωθηναι ου δυνασθε. 32τοτε απεκοψαν οι στρατιωται τα σχοινια της σκαφης και ειασαν αυτην εκπεσειν. 33Αχρι δε ου ημερα ημελλεν γινεσθαι, παρεκαλει ο Παυλος απαντας μεταλαβειν τροφης λεγων Τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ημεραν προσδοκωντες ασιτοι διατελειτε, μηθεν προσλαβομενοι. 34διο παρακαλω υμας μεταλαβειν τροφης· τουτο γαρ προς της υμετερας σωτηριας υπαρχει· ουδενος γαρ υμων θριξ απο της κεφαλης απολειται. 35ειπας δε ταυτα και λαβων αρτον ευχαριστησεν τῳ Θεῳ ενωπιον παντων και κλασας ηρξατο εσθιειν. 36ευθυμοι δε γενομενοι παντες και αυτοι προσελαβοντο τροφης. 37ημεθα δε αι πασαι ψυχαι εν τῳ πλοιῳ διακοσιαι εβδομηκοντα εξ. 38κορεσθεντες δε τροφης εκουφιζον το πλοιον εκβαλλομενοι τον σιτον εις την θαλασσαν. 39Οτε δε ημερα εγενετο, την γην ουκ επεγινωσκον, κολπον δε τινα κατενοουν εχοντα αιγιαλον, εις ον εβουλευοντο ει δυναιντο εξωσαι το πλοιον. 40και τας αγκυρας περιελοντες ειων εις την θαλασσαν, αμα ανεντες τας ζευκτηριας των πηδαλιων, και επαραντες τον αρτεμωνα τῃ πνεουσῃ κατειχον εις τον αιγιαλον. 41περιπεσοντες δε εις τοπον διθαλασσον επεκειλαν την ναυν, και η μεν πρῳρα ερεισασα εμεινεν ασαλευτος, η δε πρυμνα ελυετο υπο της βιας. 42Των δε στρατιωτων βουλη εγενετο ινα τους δεσμωτας αποκτεινωσιν, μη τις εκκολυμβησας διαφυγῃ· 43ο δε εκατονταρχης βουλομενος διασωσαι τον Παυλον εκωλυσεν αυτους του βουληματος, εκελευσεν τε τους δυναμενους κολυμβαν αποριψαντας πρωτους επι την γην εξιεναι, 44και τους λοιπους ους μεν επι σανισιν, ους δε επι τινων των απο του πλοιου. και ουτως εγενετο παντας διασωθηναι επι την γην.