1Αγριππας δε προς τον Παυλον εφη Επιτρεπεται σοι υπερ σεαυτου λεγειν. τοτε ο Παυλος εκτεινας την χειρα απελογειτο 2Περι παντων ων εγκαλουμαι υπο Ιουδαιων, βασιλευ Αγριππα, ηγημαι εμαυτον μακαριον επι σου μελλων σημερον απολογεισθαι, 3μαλιστα γνωστην οντα σε παντων των κατα Ιουδαιους εθων τε και ζητηματων· διο δεομαι μακροθυμως ακουσαι μου. 4Την μεν ουν βιωσιν μου εκ νεοτητος την απ αρχης γενομενην εν τῳ εθνει μου εν τε Ιεροσολυμοις ισασι παντες Ιουδαιοι, 5προγινωσκοντες με ανωθεν, εαν θελωσι μαρτυρειν, οτι κατα την ακριβεστατην αιρεσιν της ημετερας θρησκειας εζησα Φαρισαιος. 6και νυν επ ελπιδι της εις τους πατερας ημων επαγγελιας γενομενης υπο του Θεου εστηκα κρινομενος, 7εις ην το δωδεκαφυλον ημων εν εκτενειᾳ νυκτα και ημεραν λατρευον ελπιζει καταντησαι· περι ης ελπιδος εγκαλουμαι υπο Ιουδαιων, βασιλευ. 8τι απιστον κρινεται παρ υμιν ει ο Θεος νεκρους εγειρει; 9εγω μεν ουν εδοξα εμαυτῳ προς το ονομα Ιησου του Ναζωραιου δειν πολλα εναντια πραξαι· 10ο και εποιησα εν Ιεροσολυμοις, και πολλους τε των αγιων εγω εν φυλακαις κατεκλεισα την παρα των αρχιερεων εξουσιαν λαβων, αναιρουμενων τε αυτων κατηνεγκα ψηφον, 11και κατα πασας τας συναγωγας πολλακις τιμωρων αυτους ηναγκαζον βλασφημειν, περισσως τε εμμαινομενος αυτοις εδιωκον εως και εις τας εξω πολεις. 12Εν οις πορευομενος εις την Δαμασκον μετ εξουσιας και επιτροπης της των αρχιερεων, 13ημερας μεσης κατα την οδον ειδον, βασιλευ, ουρανοθεν υπερ την λαμπροτητα του ηλιου περιλαμψαν με φως και τους συν εμοι πορευομενους· 14παντων τε καταπεσοντων ημων εις την γην ηκουσα φωνην λεγουσαν προς με τῃ Εβραιδι διαλεκτῳ Σαουλ Σαουλ, τι με διωκεις; σκληρον σοι προς κεντρα λακτιζειν. 15εγω δε ειπα Τις ει, Κυριε; ο δε Κυριος ειπεν Εγω ειμι Ιησους ον συ διωκεις. 16αλλα αναστηθι και στηθι επι τους ποδας σου· εις τουτο γαρ ωφθην σοι, προχειρισασθαι σε υπηρετην και μαρτυρα ων τε ειδες με ων τε οφθησομαι σοι, 17εξαιρουμενος σε εκ του λαου και εκ των εθνων, εις ους εγω αποστελλω σε, 18ανοιξαι οφθαλμους αυτων, του επιστρεψαι απο σκοτους εις φως και της εξουσιας του Σατανα επι τον Θεον, του λαβειν αυτους αφεσιν αμαρτιων και κληρον εν τοις ηγιασμενοις πιστει τῃ εις εμε. 19Οθεν, βασιλευ Αγριππα, ουκ εγενομην απειθης τῃ ουρανιῳ οπτασιᾳ, 20αλλα τοις εν Δαμασκῳ πρωτον τε και Ιεροσολυμοις, πασαν τε την χωραν της Ιουδαιας και τοις εθνεσιν απηγγελλον μετανοειν και επιστρεφειν επι τον Θεον, αξια της μετανοιας εργα πρασσοντας. 21ενεκα τουτων με Ιουδαιοι συλλαβομενοι εν τῳ ιερῳ επειρωντο διαχειρισασθαι. 22επικουριας ουν τυχων της απο του Θεου αχρι της ημερας ταυτης εστηκα μαρτυρομενος μικρῳ τε και μεγαλῳ, ουδεν εκτος λεγων ων τε οι προφηται ελαλησαν μελλοντων γινεσθαι και Μωυσης, 23ει παθητος ο Χριστος, ει πρωτος εξ αναστασεως νεκρων φως μελλει καταγγελλειν τῳ τε λαῳ και τοις εθνεσιν. 24Ταυτα δε αυτου απολογουμενου ο Φηστος μεγαλῃ τῃ φωνῃ φησιν Μαινῃ, Παυλε· τα πολλα σε γραμματα εις μανιαν περιτρεπει. 25ο δε Παυλος Ου μαινομαι, φησιν, κρατιστε Φηστε, αλλα αληθειας και σωφροσυνης ρηματα αποφθεγγομαι. 26επισταται γαρ περι τουτων ο βασιλευς, προς ον και παρρησιαζομενος λαλω· λανθανειν γαρ αυτον τουτων ου πειθομαι ουθεν· ου γαρ εστιν εν γωνιᾳ πεπραγμενον τουτο. 27πιστευεις, βασιλευ Αγριππα, τοις προφηταις; οιδα οτι πιστευεις. 28ο δε Αγριππας προς τον Παυλον Εν ολιγῳ με πειθεις Χριστιανον ποιησαι. 29ο δε Παυλος Ευξαιμην αν τῳ Θεῳ και εν ολιγῳ και εν μεγαλῳ ου μονον σε αλλα και παντας τους ακουοντας μου σημερον γενεσθαι τοιουτους οποιος και εγω ειμι, παρεκτος των δεσμων τουτων. 30Ανεστη τε ο βασιλευς και ο ηγεμων η τε Βερνικη και οι συνκαθημενοι αυτοις, 31και αναχωρησαντες ελαλουν προς αλληλους λεγοντες οτι Ουδεν θανατου η δεσμων αξιον πρασσει ο ανθρωπος ουτος. 32Αγριππας δε τῳ Φηστῳ εφη Απολελυσθαι εδυνατο ο ανθρωπος ουτος ει μη επεκεκλητο Καισαρα.