1Μετα δε πεντε ημερας κατεβη ο αρχιερευς Ανανιας μετα πρεσβυτερων τινων και ρητορος Τερτυλλου τινος, οιτινες ενεφανισαν τῳ ηγεμονι κατα του Παυλου. 2κληθεντος δε αυτου ηρξατο κατηγορειν ο Τερτυλλος λεγων Πολλης ειρηνης τυγχανοντες δια σου και διορθωματων γινομενων τῳ εθνει τουτῳ δια της σης προνοιας, 3παντῃ τε και πανταχου αποδεχομεθα, κρατιστε Φηλιξ, μετα πασης ευχαριστιας. 4ινα δε μη επι πλειον σε ενκοπτω, παρακαλω ακουσαι σε ημων συντομως τῃ σῃ επιεικειᾳ. 5ευροντες γαρ τον ανδρα τουτον λοιμον και κινουντα στασεις πασιν τοις Ιουδαιοις τοις κατα την οικουμενην πρωτοστατην τε της των Ναζωραιων αιρεσεως, 6ος και το ιερον επειρασεν βεβηλωσαι, ον και εκρατησαμεν, 7 8παρ ου δυνησῃ αυτος ανακρινας περι παντων τουτων επιγνωναι ων ημεις κατηγορουμεν αυτου. 9συνεπεθεντο δε και οι Ιουδαιοι φασκοντες ταυτα ουτως εχειν. 10Απεκριθη τε ο Παυλος, νευσαντος αυτῳ του ηγεμονος λεγειν Εκ πολλων ετων οντα σε κριτην τῳ εθνει τουτῳ επισταμενος ευθυμως τα περι εμαυτου απολογουμαι, 11δυναμενου σου επιγνωναι οτι ου πλειους εισιν μοι ημεραι δωδεκα αφ ης ανεβην προσκυνησων εις Ιερουσαλημ, 12και ουτε εν τῳ ιερῳ ευρον με προς τινα διαλεγομενον η επιστασιν ποιουντα οχλου, ουτε εν ταις συναγωγαις ουτε κατα την πολιν, 13ουδε παραστησαι δυνανται σοι περι ων νυνι κατηγορουσιν μου. 14ομολογω δε τουτο σοι, οτι κατα την Οδον ην λεγουσιν αιρεσιν ουτως λατρευω τῳ πατρῳῳ Θεῳ, πιστευων πασι τοις κατα τον νομον και τοις εν τοις προφηταις γεγραμμενοις, 15ελπιδα εχων εις τον Θεον, ην και αυτοι ουτοι προσδεχονται, αναστασιν μελλειν εσεσθαι δικαιων τε και αδικων. 16εν τουτῳ και αυτος ασκω απροσκοπον συνειδησιν εχειν προς τον Θεον και τους ανθρωπους δια παντος. 17δι ετων δε πλειονων ελεημοσυνας ποιησων εις το εθνος μου παρεγενομην και προσφορας, 18εν αις ευρον με ηγνισμενον εν τῳ ιερῳ, ου μετα οχλου ουδε μετα θορυβου, 19τινες δε απο της Ασιας Ιουδαιοι, ους εδει επι σου παρειναι και κατηγορειν ει τι εχοιεν προς εμε. 20η αυτοι ουτοι ειπατωσαν τι ευρον αδικημα σταντος μου επι του συνεδριου, 21η περι μιας ταυτης φωνης ης εκεκραξα εν αυτοις εστως οτι Περι αναστασεως νεκρων εγω κρινομαι σημερον εφ υμων. 22Ανεβαλετο δε αυτους ο Φηλιξ, ακριβεστερον ειδως τα περι της Οδου, ειπας Οταν Λυσιας ο χιλιαρχος καταβῃ, διαγνωσομαι τα καθ υμας· 23διαταξαμενος τῳ εκατονταρχῃ τηρεισθαι αυτον εχειν τε ανεσιν και μηδενα κωλυειν των ιδιων αυτου υπηρετειν αυτῳ. 24Μετα δε ημερας τινας παραγενομενος ο Φηλιξ συν Δρουσιλλῃ τῃ ιδιᾳ γυναικι ουσῃ Ιουδαιᾳ μετεπεμψατο τον Παυλον, και ηκουσεν αυτου περι της εις Χριστον Ιησουν πιστεως. 25διαλεγομενου δε αυτου περι δικαιοσυνης και εγκρατειας και του κριματος του μελλοντος εμφοβος γενομενος ο Φηλιξ απεκριθη Το νυν εχον πορευου, καιρον δε μεταλαβων μετακαλεσομαι σε· 26αμα και ελπιζων οτι χρηματα δοθησεται αυτῳ υπο του Παυλου· διο και πυκνοτερον αυτον μεταπεμπομενος ωμιλει αυτῳ. 27Διετιας δε πληρωθεισης ελαβεν διαδοχον ο Φηλιξ Πορκιον Φηστον· θελων τε χαριτα καταθεσθαι τοις Ιουδαιοις ο Φηλιξ κατελιπε τον Παυλον δεδεμενον.