1Ως δε εγενετο αναχθηναι ημας αποσπασθεντας απ αυτων, ευθυδρομησαντες ηλθομεν εις την Κω, τῃ δε εξης εις την Ροδον κακειθεν εις Παταρα·
2και ευροντες πλοιον διαπερων εις Φοινικην, επιβαντες ανηχθημεν.
3αναφαναντες δε την Κυπρον και καταλιποντες αυτην ευωνυμον επλεομεν εις Συριαν, και κατηλθομεν εις Τυρον· εκεισε γαρ το πλοιον ην αποφορτιζομενον τον γομον.
4ανευροντες δε τους μαθητας επεμειναμεν αυτου ημερας επτα· οιτινες τῳ Παυλῳ ελεγον δια του Πνευματος μη επιβαινειν εις Ιεροσολυμα.
5οτε δε εγενετο εξαρτισαι ημας τας ημερας, εξελθοντες επορευομεθα προπεμποντων ημας παντων συν γυναιξι και τεκνοις εως εξω της πολεως, και θεντες τα γονατα επι τον αιγιαλον προσευξαμενοι
6απησπασαμεθα αλληλους, και ενεβημεν εις το πλοιον, εκεινοι δε υπεστρεψαν εις τα ιδια.
7Ημεις δε τον πλουν διανυσαντες απο Τυρου κατηντησαμεν εις Πτολεμαιδα, και ασπασαμενοι τους αδελφους εμειναμεν ημεραν μιαν παρ αυτοις.
8τῃ δε επαυριον εξελθοντες ηλθομεν εις Καισαριαν, και εισελθοντες εις τον οικον Φιλιππου του ευαγγελιστου οντος εκ των επτα εμειναμεν παρ αυτῳ.
9τουτῳ δε ησαν θυγατερες τεσσαρες παρθενοι προφητευουσαι.
10Επιμενοντων δε ημερας πλειους κατηλθεν τις απο της Ιουδαιας προφητης ονοματι Αγαβος,
11και ελθων προς ημας και αρας την ζωνην του Παυλου, δησας εαυτου τους ποδας και τας χειρας ειπεν Ταδε λεγει το Πνευμα το Αγιον Τον ανδρα ου εστιν η ζωνη αυτη ουτως δησουσιν εν Ιερουσαλημ οι Ιουδαιοι και παραδωσουσιν εις χειρας εθνων.
12ως δε ηκουσαμεν ταυτα, παρεκαλουμεν ημεις τε και οι εντοπιοι του μη αναβαινειν αυτον εις Ιερουσαλημ.
13τοτε απεκριθη ο Παυλος Τι ποιειτε κλαιοντες και συνθρυπτοντες μου την καρδιαν; εγω γαρ ου μονον δεθηναι αλλα και αποθανειν εις Ιερουσαλημ ετοιμως εχω υπερ του ονοματος του Κυριου Ιησου.
14μη πειθομενου δε αυτου ησυχασαμεν ειποντες Του Κυριου το θελημα γινεσθω.
15Μετα δε τας ημερας ταυτας επισκευασαμενοι ανεβαινομεν εις Ιεροσολυμα·
16συνηλθον δε και των μαθητων απο Καισαριας συν ημιν, αγοντες παρ ῳ ξενισθωμεν Μνασωνι τινι Κυπριῳ, αρχαιῳ μαθητῃ.
17Γενομενων δε ημων εις Ιεροσολυμα ασμενως απεδεξαντο ημας οι αδελφοι.
18τῃ δε επιουσῃ εισῃει ο Παυλος συν ημιν προς Ιακωβον, παντες τε παρεγενοντο οι πρεσβυτεροι.
19και ασπασαμενος αυτους εξηγειτο καθ εν εκαστον ων εποιησεν ο Θεος εν τοις εθνεσιν δια της διακονιας αυτου.
20οι δε ακουσαντες εδοξαζον τον Θεον, ειπαν τε αυτῳ Θεωρεις, αδελφε, ποσαι μυριαδες εισιν εν τοις Ιουδαιοις των πεπιστευκοτων, και παντες ζηλωται του νομου υπαρχουσιν·
21κατηχηθησαν δε περι σου οτι αποστασιαν διδασκεις απο Μωυσεως τους κατα τα εθνη παντας Ιουδαιους, λεγων μη περιτεμνειν αυτους τα τεκνα μηδε τοις εθεσιν περιπατειν.
22τι ουν εστιν; παντως ακουσονται οτι εληλυθας.
23τουτο ουν ποιησον ο σοι λεγομεν· εισιν ημιν ανδρες τεσσαρες ευχην εχοντες εφ εαυτων·
24τουτους παραλαβων αγνισθητι συν αυτοις, και δαπανησον επ αυτοις ινα ξυρησονται την κεφαλην, και γνωσονται παντες οτι ων κατηχηνται περι σου ουδεν εστιν, αλλα στοιχεις και αυτος φυλασσων τον νομον.
25περι δε των πεπιστευκοτων εθνων ημεις επεστειλαμεν κριναντες φυλασσεσθαι αυτους το τε ειδωλοθυτον και αιμα και πνικτον και πορνειαν.
26τοτε ο Παυλος παραλαβων τους ανδρας τῃ εχομενῃ ημερᾳ συν αυτοις αγνισθεις εισῃει εις το ιερον, διαγγελλων την εκπληρωσιν των ημερων του αγνισμου, εως ου προσηνεχθη υπερ ενος εκαστου αυτων η προσφορα.
27Ως δε εμελλον αι επτα ημεραι συντελεισθαι, οι απο της Ασιας Ιουδαιοι θεασαμενοι αυτον εν τῳ ιερῳ συνεχεον παντα τον οχλον, και επεβαλαν επ αυτον τας χειρας,
28κραζοντες Ανδρες Ισραηλειται, βοηθειτε· ουτος εστιν ο ανθρωπος ο κατα του λαου και του νομου και του τοπου τουτου παντας πανταχῃ διδασκων, ετι τε και Ελληνας εισηγαγεν εις το ιερον και κεκοινωκεν τον αγιον τοπον τουτον.
29ησαν γαρ προεωρακοτες Τροφιμον τον Εφεσιον εν τῃ πολει συν αυτῳ, ον ενομιζον οτι εις το ιερον εισηγαγεν ο Παυλος.
30εκινηθη τε η πολις ολη και εγενετο συνδρομη του λαου, και επιλαβομενοι του Παυλου ειλκον αυτον εξω του ιερου, και ευθεως εκλεισθησαν αι θυραι.
31Ζητουντων τε αυτον αποκτειναι ανεβη φασις τῳ χιλιαρχῳ της σπειρης οτι ολη συνχυννεται Ιερουσαλημ·
32ος εξαυτης παραλαβων στρατιωτας και εκατονταρχας κατεδραμεν επ αυτους· οι δε ιδοντες τον χιλιαρχον και τους στρατιωτας επαυσαντο τυπτοντες τον Παυλον.
33τοτε εγγισας ο χιλιαρχος επελαβετο αυτου και εκελευσεν δεθηναι αλυσεσι δυσι, και επυνθανετο τις ειη και τι εστιν πεποιηκως.
34αλλοι δε αλλο τι επεφωνουν εν τῳ οχλῳ· μη δυναμενου δε αυτου γνωναι το ασφαλες δια τον θορυβον, εκελευσεν αγεσθαι αυτον εις την παρεμβολην.
35οτε δε εγενετο επι τους αναβαθμους, συνεβη βασταζεσθαι αυτον υπο των στρατιωτων δια την βιαν του οχλου·
36ηκολουθει γαρ το πληθος του λαου κραζοντες Αιρε αυτον.
37Μελλων τε εισαγεσθαι εις την παρεμβολην ο Παυλος λεγει τῳ χιλιαρχῳ Ει εξεστιν μοι ειπειν τι προς σε; ο δε εφη Ελληνιστι γινωσκεις;
38ουκ αρα συ ει ο Αιγυπτιος ο προ τουτων των ημερων αναστατωσας και εξαγαγων εις την ερημον τους τετρακισχιλιους ανδρας των σικαριων;
39ειπεν δε ο Παυλος Εγω ανθρωπος μεν ειμι Ιουδαιος, Ταρσευς, της Κιλικιας ουκ ασημου πολεως πολιτης· δεομαι δε σου, επιτρεψον μοι λαλησαι προς τον λαον.
40επιτρεψαντος δε αυτου ο Παυλος εστως επι των αναβαθμων κατεσεισεν τῃ χειρι τῳ λαῳ· πολλης δε σιγης γενομενης προσεφωνησεν τῃ Εβραιδι διαλεκτῳ λεγων