1Κατηντησεν δε και εις Δερβην και εις Λυστραν. και ιδου μαθητης τις ην εκει ονοματι Τιμοθεος, υιος γυναικος Ιουδαιας πιστης πατρος δε Ελληνος, 2ος εμαρτυρειτο υπο των εν Λυστροις και Ικονιῳ αδελφων. 3τουτον ηθελησεν ο Παυλος συν αυτῳ εξελθειν, και λαβων περιετεμεν αυτον δια τους Ιουδαιους τους οντας εν τοις τοποις εκεινοις· ῃδεισαν γαρ απαντες οτι Ελλην ο πατηρ αυτου υπηρχεν. 4Ως δε διεπορευοντο τας πολεις, παρεδιδοσαν αυτοις φυλασσειν τα δογματα τα κεκριμενα υπο των αποστολων και πρεσβυτερων των εν Ιεροσολυμοις. 5Αι μεν ουν εκκλησιαι εστερεουντο τῃ πιστει και επερισσευον τῳ αριθμῳ καθ ημεραν. 6Διηλθον δε την Φρυγιαν και Γαλατικην χωραν, κωλυθεντες υπο του Αγιου Πνευματος λαλησαι τον λογον εν τῃ Ασιᾳ· 7ελθοντες δε κατα την Μυσιαν επειραζον εις την Βιθυνιαν πορευθηναι, και ουκ ειασεν αυτους το Πνευμα Ιησου· 8παρελθοντες δε την Μυσιαν κατεβησαν εις Τρῳαδα. 9και οραμα δια νυκτος τῳ Παυλῳ ωφθη, ανηρ Μακεδων τις ην εστως και παρακαλων αυτον και λεγων Διαβας εις Μακεδονιαν βοηθησον ημιν. 10ως δε το οραμα ειδεν, ευθεως εζητησαμεν εξελθειν εις Μακεδονιαν, συμβιβαζοντες οτι προσκεκληται ημας ο Θεος ευαγγελισασθαι αυτους. 11Αναχθεντες δε απο Τρῳαδος ευθυδρομησαμεν εις Σαμοθρᾳκην, τῃ δε επιουσῃ εις Νεαν Πολιν, 12κακειθεν εις Φιλιππους, ητις εστιν πρωτη της μεριδος Μακεδονιας πολις, κολωνια. Ημεν δε εν ταυτῃ τῃ πολει διατριβοντες ημερας τινας. 13τῃ τε ημερᾳ των σαββατων εξηλθομεν εξω της πυλης παρα ποταμον ου ενομιζομεν προσευχην ειναι, και καθισαντες ελαλουμεν ταις συνελθουσαις γυναιξιν. 14και τις γυνη ονοματι Λυδια, πορφυροπωλις πολεως Θυατειρων, σεβομενη τον Θεον, ηκουεν, ης ο Κυριος διηνοιξεν την καρδιαν προσεχειν τοις λαλουμενοις υπο Παυλου. 15ως δε εβαπτισθη και ο οικος αυτης, παρεκαλεσεν λεγουσα Ει κεκρικατε με πιστην τῳ Κυριῳ ειναι, εισελθοντες εις τον οικον μου μενετε· και παρεβιασατο ημας. 16Εγενετο δε πορευομενων ημων εις την προσευχην, παιδισκην τινα εχουσαν πνευμα Πυθωνα υπαντησαι ημιν, ητις εργασιαν πολλην παρειχεν τοις κυριοις αυτης μαντευομενη. 17αυτη κατακολουθουσα τῳ Παυλῳ και ημιν εκραζεν λεγουσα Ουτοι οι ανθρωποι δουλοι του Θεου του Υψιστου εισιν, οιτινες καταγγελλουσιν υμιν οδον σωτηριας. 18τουτο δε εποιει επι πολλας ημερας. διαπονηθεις δε Παυλος και επιστρεψας τῳ πνευματι ειπεν Παραγγελλω σοι εν ονοματι Ιησου Χριστου εξελθειν απ αυτης· και εξηλθεν αυτῃ τῃ ωρᾳ. 19Ιδοντες δε οι κυριοι αυτης οτι εξηλθεν η ελπις της εργασιας αυτων, επιλαβομενοι τον Παυλον και τον Σιλαν ειλκυσαν εις την αγοραν επι τους αρχοντας, 20και προσαγαγοντες αυτους τοις στρατηγοις ειπαν Ουτοι οι ανθρωποι εκταρασσουσιν ημων την πολιν, Ιουδαιοι υπαρχοντες, 21και καταγγελλουσιν εθη α ουκ εξεστιν ημιν παραδεχεσθαι ουδε ποιειν Ρωμαιοις ουσιν. 22και συνεπεστη ο οχλος κατ αυτων, και οι στρατηγοι περιρηξαντες αυτων τα ιματια εκελευον ραβδιζειν, 23πολλας δε επιθεντες αυτοις πληγας εβαλον εις φυλακην, παραγγειλαντες τῳ δεσμοφυλακι ασφαλως τηρειν αυτους· 24ος παραγγελιαν τοιαυτην λαβων εβαλεν αυτους εις την εσωτεραν φυλακην και τους ποδας ησφαλισατο αυτων εις το ξυλον. 25Κατα δε το μεσονυκτιον Παυλος και Σιλας προσευχομενοι υμνουν τον Θεον, επηκροωντο δε αυτων οι δεσμιοι· 26αφνω δε σεισμος εγενετο μεγας, ωστε σαλευθηναι τα θεμελια του δεσμωτηριου· ηνεῳχθησαν δε παραχρημα αι θυραι πασαι, και παντων τα δεσμα ανεθη. 27εξυπνος δε γενομενος ο δεσμοφυλαξ και ιδων ανεῳγμενας τας θυρας της φυλακης, σπασαμενος την μαχαιραν ημελλεν εαυτον αναιρειν, νομιζων εκπεφευγεναι τους δεσμιους. 28εφωνησεν δε Παυλος μεγαλῃ φωνῃ λεγων Μηδεν πραξῃς σεαυτῳ κακον, απαντες γαρ εσμεν ενθαδε. 29αιτησας δε φωτα εισεπηδησεν και εντρομος γενομενος προσεπεσεν τῳ Παυλῳ και Σιλᾳ, 30και προαγαγων αυτους εξω εφη Κυριοι, τι με δει ποιειν ινα σωθω; 31οι δε ειπαν Πιστευσον επι τον Κυριον Ιησουν, και σωθησῃ συ και ο οικος σου. 32και ελαλησαν αυτῳ τον λογον του Θεου συν πασιν τοις εν τῃ οικιᾳ αυτου. 33και παραλαβων αυτους εν εκεινῃ τῃ ωρᾳ της νυκτος ελουσεν απο των πληγων, και εβαπτισθη αυτος και οι αυτου απαντες παραχρημα, 34αναγαγων τε αυτους εις τον οικον παρεθηκεν τραπεζαν, και ηγαλλιασατο πανοικει πεπιστευκως τῳ Θεῳ. 35Ημερας δε γενομενης απεστειλαν οι στρατηγοι τους ραβδουχους λεγοντες Απολυσον τους ανθρωπους εκεινους. 36απηγγειλεν δε ο δεσμοφυλαξ τους λογους τουτους προς τον Παυλον, οτι Απεσταλκαν οι στρατηγοι ινα απολυθητε. νυν ουν εξελθοντες πορευεσθε εν ειρηνῃ. 37ο δε Παυλος εφη προς αυτους Δειραντες ημας δημοσιᾳ ακατακριτους, ανθρωπους Ρωμαιους υπαρχοντας, εβαλαν εις φυλακην· και νυν λαθρᾳ ημας εκβαλλουσιν; ου γαρ, αλλα ελθοντες αυτοι ημας εξαγαγετωσαν. 38απηγγειλαν δε τοις στρατηγοις οι ραβδουχοι τα ρηματα ταυτα. εφοβηθησαν δε ακουσαντες οτι Ρωμαιοι εισιν, 39και ελθοντες παρεκαλεσαν αυτους, και εξαγαγοντες ηρωτων απελθειν απο της πολεως. 40εξελθοντες δε απο της φυλακης εισηλθον προς την Λυδιαν, και ιδοντες παρεκαλεσαν τους αδελφους και εξηλθαν.