1Και τινες κατελθοντες απο της Ιουδαιας εδιδασκον τους αδελφους οτι Εαν μη περιτμηθητε τῳ εθει τῳ Μωυσεως, ου δυνασθε σωθηναι. 2γενομενης δε στασεως και ζητησεως ουκ ολιγης τῳ Παυλῳ και τῳ Βαρναβᾳ προς αυτους, εταξαν αναβαινειν Παυλον και Βαρναβαν και τινας αλλους εξ αυτων προς τους αποστολους και πρεσβυτερους εις Ιερουσαλημ περι του ζητηματος τουτου. 3Οι μεν ουν προπεμφθεντες υπο της εκκλησιας διηρχοντο την τε Φοινικην και Σαμαριαν εκδιηγουμενοι την επιστροφην των εθνων, και εποιουν χαραν μεγαλην πασιν τοις αδελφοις. 4παραγενομενοι δε εις Ιεροσολυμα παρεδεχθησαν απο της εκκλησιας και των αποστολων και των πρεσβυτερων, ανηγγειλαν τε οσα ο Θεος εποιησεν μετ αυτων. 5Εξανεστησαν δε τινες των απο της αιρεσεως των Φαρισαιων πεπιστευκοτες, λεγοντες οτι δει περιτεμνειν αυτους παραγγελλειν τε τηρειν τον νομον Μωυσεως. 6Συνηχθησαν τε οι αποστολοι και οι πρεσβυτεροι ιδειν περι του λογου τουτου. 7Πολλης δε ζητησεως γενομενης αναστας Πετρος ειπεν προς αυτους Ανδρες αδελφοι, υμεις επιστασθε οτι αφ ημερων αρχαιων εν υμιν εξελεξατο ο Θεος δια του στοματος μου ακουσαι τα εθνη τον λογον του ευαγγελιου και πιστευσαι. 8και ο καρδιογνωστης Θεος εμαρτυρησεν αυτοις δους το Πνευμα το Αγιον καθως και ημιν, 9και ουθεν διεκρινεν μεταξυ ημων τε και αυτων, τῃ πιστει καθαρισας τας καρδιας αυτων. 10νυν ουν τι πειραζετε τον Θεον, επιθειναι ζυγον επι τον τραχηλον των μαθητων, ον ουτε οι πατερες ημων ουτε ημεις ισχυσαμεν βαστασαι; 11αλλα δια της χαριτος του Κυριου Ιησου πιστευομεν σωθηναι καθ ον τροπον κακεινοι. 12Εσιγησεν δε παν το πληθος, και ηκουον Βαρναβα και Παυλου εξηγουμενων οσα εποιησεν ο Θεος σημεια και τερατα εν τοις εθνεσιν δι αυτων. 13Μετα δε το σιγησαι αυτους απεκριθη Ιακωβος λεγων Ανδρες αδελφοι, ακουσατε μου. 14Συμεων εξηγησατο καθως πρωτον ο Θεος επεσκεψατο λαβειν εξ εθνων λαον τῳ ονοματι αυτου. 15και τουτῳ συμφωνουσιν οι λογοι των προφητων, καθως γεγραπται 16Μετα ταυτα αναστρεψω και ανοικοδομησω την σκηνην Δαυειδ την πεπτωκυιαν, και τα κατεστραμμενα αυτης ανοικοδομησω και ανορθωσω αυτην, 17οπως αν εκζητησωσιν οι καταλοιποι των ανθρωπων τον Κυριον, και παντα τα εθνη εφ ους επικεκληται το ονομα μου επ αυτους, λεγει Κυριος ποιων ταυτα 18γνωστα απ αιωνος. 19διο εγω κρινω μη παρενοχλειν τοις απο των εθνων επιστρεφουσιν επι τον Θεον, 20αλλα επιστειλαι αυτοις του απεχεσθαι των αλισγηματων των ειδωλων και της πορνειας και πνικτου και του αιματος. 21Μωυσης γαρ εκ γενεων αρχαιων κατα πολιν τους κηρυσσοντας αυτον εχει εν ταις συναγωγαις κατα παν σαββατον αναγινωσκομενος. 22Τοτε εδοξε τοις αποστολοις και τοις πρεσβυτεροις συν ολῃ τῃ εκκλησιᾳ εκλεξαμενους ανδρας εξ αυτων πεμψαι εις Αντιοχειαν συν τῳ Παυλῳ και Βαρναβᾳ, Ιουδαν τον καλουμενον Βαρσαββαν και Σιλαν, ανδρας ηγουμενους εν τοις αδελφοις, 23γραψαντες δια χειρος αυτων Οι αποστολοι και οι πρεσβυτεροι αδελφοι τοις κατα την Αντιοχειαν και Συριαν και Κιλικιαν αδελφοις τοις εξ εθνων χαιρειν. 24Επειδη ηκουσαμεν οτι τινες εξ ημων εταραξαν υμας λογοις ανασκευαζοντες τας ψυχας υμων, οις ου διεστειλαμεθα, 25εδοξεν ημιν γενομενοις ομοθυμαδον, εκλεξαμενους ανδρας πεμψαι προς υμας συν τοις αγαπητοις ημων Βαρναβᾳ και Παυλῳ, 26ανθρωποις παραδεδωκοσι τας ψυχας αυτων υπερ του ονοματος του Κυριου ημων Ιησου Χριστου. 27απεσταλκαμεν ουν Ιουδαν και Σιλαν, και αυτους δια λογου απαγγελλοντας τα αυτα. 28εδοξεν γαρ τῳ Πνευματι τῳ Αγιῳ και ημιν μηδεν πλεον επιτιθεσθαι υμιν βαρος πλην τουτων των επαναγκες, 29απεχεσθαι ειδωλοθυτων και αιματος και πνικτων και πορνειας· εξ ων διατηρουντες εαυτους ευ πραξετε. Ερρωσθε. 30Οι μεν ουν απολυθεντες κατηλθον εις Αντιοχειαν, και συναγαγοντες το πληθος επεδωκαν την επιστολην. 31αναγνοντες δε εχαρησαν επι τῃ παρακλησει. 32Ιουδας τε και Σιλας, και αυτοι προφηται οντες, δια λογου πολλου παρεκαλεσαν τους αδελφους και επεστηριξαν· 33ποιησαντες δε χρονον απελυθησαν μετ ειρηνης απο των αδελφων προς τους αποστειλαντας αυτους. 34 35Παυλος δε και Βαρναβας διετριβον εν Αντιοχειᾳ, διδασκοντες και ευαγγελιζομενοι μετα και ετερων πολλων τον λογον του Κυριου. 36Μετα δε τινας ημερας ειπεν προς Βαρναβαν Παυλος Επιστρεψαντες δη επισκεψωμεθα τους αδελφους κατα πολιν πασαν εν αις κατηγγειλαμεν τον λογον του Κυριου, πως εχουσιν. 37Βαρναβας δε εβουλετο συνπαραλαβειν και τον Ιωανην τον καλουμενον Μαρκον· 38Παυλος δε ηξιου, τον αποσταντα απ αυτων απο Παμφυλιας και μη συνελθοντα αυτοις εις το εργον, μη συνπαραλαμβανειν τουτον. 39εγενετο δε παροξυσμος, ωστε αποχωρισθηναι αυτους απ αλληλων, τον τε Βαρναβαν παραλαβοντα τον Μαρκον εκπλευσαι εις Κυπρον. 40Παυλος δε επιλεξαμενος Σιλαν εξηλθεν, παραδοθεις τῃ χαριτι του Κυριου υπο των αδελφων· 41διηρχετο δε την Συριαν και Κιλικιαν επιστηριζων τας εκκλησιας.