1Ανηρ δε τις εν Καισαριᾳ ονοματι Κορνηλιος, εκατονταρχης εκ σπειρης της καλουμενης Ιταλικης, 2ευσεβης και φοβουμενος τον Θεον συν παντι τῳ οικῳ αυτου, ποιων ελεημοσυνας πολλας τῳ λαῳ και δεομενος του Θεου δια παντος, 3ειδεν εν οραματι φανερως, ωσει περι ωραν ενατην της ημερας, αγγελον του Θεου εισελθοντα προς αυτον και ειποντα αυτῳ Κορνηλιε. 4ο δε ατενισας αυτῳ και εμφοβος γενομενος ειπεν Τι εστιν, Κυριε; ειπεν δε αυτῳ Αι προσευχαι σου και αι ελεημοσυναι σου ανεβησαν εις μνημοσυνον εμπροσθεν του Θεου. 5και νυν πεμψον ανδρας εις Ιοππην και μεταπεμψαι Σιμωνα τινα ος επικαλειται Πετρος· 6ουτος ξενιζεται παρα τινι Σιμωνι βυρσει, ῳ εστιν οικια παρα θαλασσαν. 7ως δε απηλθεν ο αγγελος ο λαλων αυτῳ, φωνησας δυο των οικετων και στρατιωτην ευσεβη των προσκαρτερουντων αυτῳ, 8και εξηγησαμενος απαντα αυτοις απεστειλεν αυτους εις την Ιοππην. 9Τῃ δε επαυριον οδοιπορουντων εκεινων και τῃ πολει εγγιζοντων ανεβη Πετρος επι το δωμα προσευξασθαι περι ωραν εκτην. 10εγενετο δε προσπεινος και ηθελεν γευσασθαι· παρασκευαζοντων δε αυτων εγενετο επ αυτον εκστασις, 11και θεωρει τον ουρανον ανεῳγμενον και καταβαινον σκευος τι ως οθονην μεγαλην, τεσσαρσιν αρχαις καθιεμενον επι της γης, 12εν ῳ υπηρχεν παντα τα τετραποδα και ερπετα της γης και πετεινα του ουρανου. 13και εγενετο φωνη προς αυτον Αναστας, Πετρε, θυσον και φαγε. 14ο δε Πετρος ειπεν Μηδαμως, Κυριε, οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον και ακαθαρτον. 15και φωνη παλιν εκ δευτερου προς αυτον Α ο Θεος εκαθαρισεν συ μη κοινου. 16τουτο δε εγενετο επι τρις, και ευθυς ανελημφθη το σκευος εις τον ουρανον. 17Ως δε εν εαυτῳ διηπορει ο Πετρος τι αν ειη το οραμα ο ειδεν, ιδου οι ανδρες οι απεσταλμενοι υπο του Κορνηλιου διερωτησαντες την οικιαν του Σιμωνος επεστησαν επι τον πυλωνα, 18και φωνησαντες επυνθανοντο ει Σιμων ο επικαλουμενος Πετρος ενθαδε ξενιζεται. 19Του δε Πετρου διενθυμουμενου περι του οραματος ειπεν το Πνευμα Ιδου ανδρες δυο ζητουντες σε· 20αλλα αναστας καταβηθι, και πορευου συν αυτοις μηδεν διακρινομενος, οτι εγω απεσταλκα αυτους. 21καταβας δε Πετρος προς τους ανδρας ειπεν Ιδου εγω ειμι ον ζητειτε· τις η αιτια δι ην παρεστε; 22οι δε ειπαν Κορνηλιος εκατονταρχης, ανηρ δικαιος και φοβουμενος τον Θεον, μαρτυρουμενος τε υπο ολου του εθνους των Ιουδαιων, εχρηματισθη υπο αγγελου αγιου μεταπεμψασθαι σε εις τον οικον αυτου και ακουσαι ρηματα παρα σου. 23εισκαλεσαμενος ουν αυτους εξενισεν. Τῃ δε επαυριον αναστας εξηλθεν συν αυτοις, και τινες των αδελφων των απο Ιοππης συνηλθον αυτῳ. 24τῃ δε επαυριον εισηλθεν εις την Καισαριαν· ο δε Κορνηλιος ην προσδοκων αυτους, συνκαλεσαμενος τους συγγενεις αυτου και τους αναγκαιους φιλους. 25Ως δε εγενετο του εισελθειν τον Πετρον, συναντησας αυτῳ ο Κορνηλιος πεσων επι τους ποδας προσεκυνησεν. 26ο δε Πετρος ηγειρεν αυτον λεγων Αναστηθι· και εγω αυτος ανθρωπος ειμι. 27και συνομιλων αυτῳ εισηλθεν, και ευρισκει συνεληλυθοτας πολλους, 28εφη τε προς αυτους Υμεις επιστασθε ως αθεμιτον εστιν ανδρι Ιουδαιῳ κολλασθαι η προσερχεσθαι αλλοφυλῳ· καμοι ο Θεος εδειξεν μηδενα κοινον η ακαθαρτον λεγειν ανθρωπον· 29διο και αναντιρρητως ηλθον μεταπεμφθεις. πυνθανομαι ουν Τινι λογῳ μετεπεμψασθε με. 30Και ο Κορνηλιος εφη Απο τεταρτης ημερας μεχρι ταυτης της ωρας ημην την ενατην προσευχομενος εν τῳ οικῳ μου, και ιδου ανηρ εστη ενωπιον μου εν εσθητι λαμπρᾳ, 31και φησιν Κορνηλιε, εισηκουσθη σου η προσευχη και αι ελεημοσυναι σου εμνησθησαν ενωπιον του Θεου. 32πεμψον ουν εις Ιοππην και μετακαλεσαι Σιμωνα ος επικαλειται Πετρος· ουτος ξενιζεται εν οικιᾳ Σιμωνος βυρσεως παρα θαλασσαν. 33εξαυτης ουν επεμψα προς σε, συ τε καλως εποιησας παραγενομενος. νυν ουν παντες ημεις ενωπιον του Θεου παρεσμεν ακουσαι παντα τα προστεταγμενα σοι υπο του Κυριου. 34Ανοιξας δε Πετρος το στομα ειπεν Επ αληθειας καταλαμβανομαι οτι ουκ εστιν προσωπολημπτης ο Θεος, 35αλλ εν παντι εθνει ο φοβουμενος αυτον και εργαζομενος δικαιοσυνην δεκτος αυτῳ εστιν· 36τον λογον ον απεστειλεν τοις υιοις Ισραηλ ευαγγελιζομενος ειρηνην δια Ιησου Χριστου· ουτος εστιν παντων Κυριος. 37υμεις οιδατε το γενομενον ρημα καθ ολης της Ιουδαιας, αρξαμενος απο της Γαλιλαιας μετα το βαπτισμα ο εκηρυξεν Ιωανης, 38Ιησουν τον απο Ναζαρεθ, ως εχρισεν αυτον ο Θεος Πνευματι Αγιῳ και δυναμει, ος διηλθεν ευεργετων και ιωμενος παντας τους καταδυναστευομενους υπο του διαβολου, οτι ο Θεος ην μετ αυτου· 39και ημεις μαρτυρες παντων ων εποιησεν εν τε τῃ χωρᾳ των Ιουδαιων και Ιερουσαλημ· ον και ανειλαν κρεμασαντες επι ξυλου. 40τουτον ο Θεος ηγειρεν εν τῃ τριτῃ ημερᾳ και εδωκεν αυτον εμφανη γενεσθαι, 41ου παντι τῳ λαῳ, αλλα μαρτυσιν τοις προκεχειροτονημενοις υπο του Θεου, ημιν, οιτινες συνεφαγομεν και συνεπιομεν αυτῳ μετα το αναστηναι αυτον εκ νεκρων· 42και παρηγγειλεν ημιν κηρυξαι τῳ λαῳ και διαμαρτυρασθαι οτι ουτος εστιν ο ωρισμενος υπο του Θεου Κριτης ζωντων και νεκρων. 43τουτῳ παντες οι προφηται μαρτυρουσιν, αφεσιν αμαρτιων λαβειν δια του ονοματος αυτου παντα τον πιστευοντα εις αυτον. 44Ετι λαλουντος του Πετρου τα ρηματα ταυτα επεπεσεν το Πνευμα το Αγιον επι παντας τους ακουοντας τον λογον. 45και εξεστησαν οι εκ περιτομης πιστοι οσοι συνηλθαν τῳ Πετρῳ, οτι και επι τα εθνη η δωρεα του Αγιου Πνευματος εκκεχυται· 46ηκουον γαρ αυτων λαλουντων γλωσσαις και μεγαλυνοντων τον Θεον. τοτε απεκριθη Πετρος 47Μητι το υδωρ δυναται κωλυσαι τις του μη βαπτισθηναι τουτους, οιτινες το Πνευμα το Αγιον ελαβον ως και ημεις; 48προσεταξεν δε αυτους εν τῳ ονοματι Ιησου Χριστου βαπτισθηναι. τοτε ηρωτησαν αυτον επιμειναι ημερας τινας.