1Συ ουν, τεκνον μου, ενδυναμου εν τῃ χαριτι τῃ εν Χριστῳ Ιησου, 2και α ηκουσας παρ εμου δια πολλων μαρτυρων, ταυτα παραθου πιστοις ανθρωποις, οιτινες ικανοι εσονται και ετερους διδαξαι. 3συνκακοπαθησον ως καλος στρατιωτης Χριστου Ιησου. 4ουδεις στρατευομενος εμπλεκεται ταις του βιου πραγματειαις, ινα τῳ στρατολογησαντι αρεσῃ. 5εαν δε και αθλῃ τις, ου στεφανουται εαν μη νομιμως αθλησῃ. 6τον κοπιωντα γεωργον δει πρωτον των καρπων μεταλαμβανειν. 7νοει ο λεγω· δωσει γαρ σοι ο Κυριος συνεσιν εν πασιν. 8Μνημονευε Ιησουν Χριστον εγηγερμενον εκ νεκρων, εκ σπερματος Δαυειδ, κατα το ευαγγελιον μου· 9εν ῳ κακοπαθω μεχρι δεσμων ως κακουργος, αλλα ο λογος του Θεου ου δεδεται. 10δια τουτο παντα υπομενω δια τους εκλεκτους, ινα και αυτοι σωτηριας τυχωσιν της εν Χριστῳ Ιησου μετα δοξης αιωνιου. 11Πιστος ο λογος· ει γαρ συναπεθανομεν, και συζησομεν· 12ει υπομενομεν, και συνβασιλευσομεν· ει αρνησομεθα, κακεινος αρνησεται ημας· 13ει απιστουμεν, εκεινος πιστος μενει, αρνησασθαι γαρ εαυτον ου δυναται. 14Ταυτα υπομιμνῃσκε, διαμαρτυρομενος ενωπιον του Θεου μη λογομαχειν, επ ουδεν χρησιμον, επι καταστροφῃ των ακουοντων. 15σπουδασον σεαυτον δοκιμον παραστησαι τῳ Θεῳ, εργατην ανεπαισχυντον, ορθοτομουντα τον λογον της αληθειας. 16τας δε βεβηλους κενοφωνιας περιιστασο· επι πλειον γαρ προκοψουσιν ασεβειας, 17και ο λογος αυτων ως γαγγραινα νομην εξει· ων εστιν Υμεναιος και Φιλητος, 18οιτινες περι την αληθειαν ηστοχησαν, λεγοντες αναστασιν ηδη γεγονεναι, και ανατρεπουσιν την τινων πιστιν. 19ο μεντοι στερεος θεμελιος του Θεου εστηκεν, εχων την σφραγιδα ταυτην Εγνω Κυριος τους οντας αυτου, και Αποστητω απο αδικιας πας ο ονομαζων το ονομα Κυριου. 20εν μεγαλῃ δε οικιᾳ ουκ εστιν μονον σκευη χρυσα και αργυρα, αλλα και ξυλινα και οστρακινα, και α μεν εις τιμην α δε εις ατιμιαν· 21εαν ουν τις εκκαθαρῃ εαυτον απο τουτων, εσται σκευος εις τιμην, ηγιασμενον, ευχρηστον τῳ δεσποτῃ, εις παν εργον αγαθον ητοιμασμενον. 22τας δε νεωτερικας επιθυμιας φευγε, διωκε δε δικαιοσυνην, πιστιν, αγαπην, ειρηνην μετα των επικαλουμενων τον Κυριον εκ καθαρας καρδιας. 23τας δε μωρας και απαιδευτους ζητησεις παραιτου, ειδως οτι γεννωσιν μαχας· 24δουλον δε Κυριου ου δει μαχεσθαι αλλα ηπιον ειναι προς παντας, διδακτικον, ανεξικακον, 25εν πραυτητι παιδευοντα τους αντιδιατιθεμενους, μη ποτε δωῃ αυτοις ο Θεος μετανοιαν εις επιγνωσιν αληθειας, 26και ανανηψωσιν εκ της του διαβολου παγιδος, εζωγρημενοι υπ αυτου εις το εκεινου θελημα.