1Γνωριζομεν δε υμιν, αδελφοι, την χαριν του Θεου την δεδομενην εν ταις εκκλησιαις της Μακεδονιας,
2οτι εν πολλῃ δοκιμῃ θλιψεως η περισσεια της χαρας αυτων και η κατα βαθους πτωχεια αυτων επερισσευσεν εις το πλουτος της απλοτητος αυτων·
3οτι κατα δυναμιν, μαρτυρω, και παρα δυναμιν, αυθαιρετοι
4μετα πολλης παρακλησεως δεομενοι ημων, την χαριν και την κοινωνιαν της διακονιας της εις τους αγιους,
5και ου καθως ηλπισαμεν, αλλα εαυτους εδωκαν πρωτον τῳ Κυριῳ και ημιν δια θεληματος Θεου,
6εις το παρακαλεσαι ημας Τιτον, ινα καθως προενηρξατο ουτως και επιτελεσῃ εις υμας και την χαριν ταυτην.
7αλλ ωσπερ εν παντι περισσευετε, πιστει και λογῳ και γνωσει και πασῃ σπουδῃ και τῃ εξ ημων εν υμιν αγαπῃ, ινα και εν ταυτῃ τῃ χαριτι περισσευητε.
8Ου κατ επιταγην λεγω αλλα δια της ετερων σπουδης και το της υμετερας αγαπης γνησιον δοκιμαζων·
9γινωσκετε γαρ την χαριν του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, οτι δι υμας επτωχευσεν πλουσιος ων, ινα υμεις τῃ εκεινου πτωχειᾳ πλουτησητε.
10και γνωμην εν τουτῳ διδωμι· τουτο γαρ υμιν συμφερει, οιτινες ου μονον το ποιησαι αλλα και το θελειν προενηρξασθε απο περυσι·
11νυνι δε και το ποιησαι επιτελεσατε, οπως καθαπερ η προθυμια του θελειν, ουτως και το επιτελεσαι εκ του εχειν.
12ει γαρ η προθυμια προκειται, καθο εαν εχῃ ευπροσδεκτος, ου καθο ουκ εχει.
13ου γαρ ινα αλλοις ανεσις, υμιν θλιψις· αλλ εξ ισοτητος
14εν τῳ νυν καιρῳ το υμων περισσευμα εις το εκεινων υστερημα, ινα και το εκεινων περισσευμα γενηται εις το υμων υστερημα, οπως γενηται ισοτης,
15καθως γεγραπται Ο το πολυ ουκ επλεονασεν, και ο το ολιγον ουκ ηλαττονησεν.
16Χαρις δε τῳ Θεῳ τῳ διδοντι την αυτην σπουδην υπερ υμων εν τῃ καρδιᾳ Τιτου,
17οτι την μεν παρακλησιν εδεξατο, σπουδαιοτερος δε υπαρχων αυθαιρετος εξηλθεν προς υμας.
18συνεπεμψαμεν δε μετ αυτου τον αδελφον ου ο επαινος εν τῳ ευαγγελιῳ δια πασων των εκκλησιων,
19ου μονον δε αλλα και χειροτονηθεις υπο των εκκλησιων συνεκδημος ημων εν τῃ χαριτι ταυτῃ τῃ διακονουμενῃ υφ ημων προς την αυτου του Κυριου δοξαν και προθυμιαν ημων,
20στελλομενοι τουτο, μη τις ημας μωμησηται εν τῃ αδροτητι ταυτῃ τῃ διακονουμενῃ υφ ημων·
21προνοουμεν γαρ καλα ου μονον ενωπιον Κυριου αλλα και ενωπιον ανθρωπων.
22συνεπεμψαμεν δε αυτοις τον αδελφον ημων, ον εδοκιμασαμεν εν πολλοις πολλακις σπουδαιον οντα, νυνι δε πολυ σπουδαιοτερον πεποιθησει πολλῃ τῃ εις υμας.
23ειτε υπερ Τιτου, κοινωνος εμος και εις υμας συνεργος· ειτε αδελφοι ημων, αποστολοι εκκλησιων, δοξα Χριστου.
24την ουν ενδειξιν της αγαπης υμων και ημων καυχησεως υπερ υμων εις αυτους ενδεικνυμενοι εις προσωπον των εκκλησιων.