1Συνεργουντες δε και παρακαλουμεν μη εις κενον την χαριν του Θεου δεξασθαι υμας· 2—λεγει γαρ Καιρῳ δεκτῳ επηκουσα σου και εν ημερᾳ σωτηριας εβοηθησα σοι· ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος, ιδου νυν ημερα σωτηριας·— 3μηδεμιαν εν μηδενι διδοντες προσκοπην, ινα μη μωμηθῃ η διακονια, 4αλλ εν παντι συνιστανοντες εαυτους ως Θεου διακονοι, εν υπομονῃ πολλῃ, εν θλιψεσιν, εν αναγκαις, εν στενοχωριαις, 5εν πληγαις, εν φυλακαις, εν ακαταστασιαις, εν κοποις, εν αγρυπνιαις, εν νηστειαις, 6εν αγνοτητι, εν γνωσει, εν μακροθυμιᾳ, εν χρηστοτητι, εν Πνευματι Αγιῳ, εν αγαπῃ ανυποκριτῳ, 7εν λογῳ αληθειας, εν δυναμει Θεου· δια των οπλων της δικαιοσυνης των δεξιων και αριστερων, 8δια δοξης και ατιμιας, δια δυσφημιας και ευφημιας· ως πλανοι και αληθεις, 9ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι, ως αποθνησκοντες και ιδου ζωμεν, ως παιδευομενοι και μη θανατουμενοι, 10ως λυπουμενοι αει δε χαιροντες, ως πτωχοι πολλους δε πλουτιζοντες, ως μηδεν εχοντες και παντα κατεχοντες. 11Το στομα ημων ανεῳγεν προς υμας, Κορινθιοι, η καρδια ημων πεπλατυνται· 12ου στενοχωρεισθε εν ημιν, στενοχωρεισθε δε εν τοις σπλαγχνοις υμων· 13την δε αυτην αντιμισθιαν, ως τεκνοις λεγω, πλατυνθητε και υμεις. 14Μη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις· τις γαρ μετοχη δικαιοσυνῃ και ανομιᾳ, η τις κοινωνια φωτι προς σκοτος; 15τις δε συμφωνησις Χριστου προς Βελιαρ, η τις μερις πιστῳ μετα απιστου; 16τις δε συνκαταθεσις ναῳ Θεου μετα ειδωλων; ημεις γαρ ναος Θεου εσμεν ζωντος· καθως ειπεν ο Θεος οτι Ενοικησω εν αυτοις και ενπεριπατησω, και εσομαι αυτων Θεος, και αυτοι εσονται μου λαος. 17διο εξελθατε εκ μεσου αυτων, και αφορισθητε, λεγει Κυριος, και ακαθαρτου μη απτεσθε· καγω εισδεξομαι υμας, 18και εσομαι υμιν εις Πατερα, και υμεις εσεσθε μοι εις υιους και θυγατερας, λεγει Κυριος Παντοκρατωρ.