1οιδαμεν γαρ οτι εαν η επιγειος ημων οικια του σκηνους καταλυθῃ, οικοδομην εκ Θεου εχομεν, οικιαν αχειροποιητον αιωνιον εν τοις ουρανοις. 2και γαρ εν τουτῳ στεναζομεν, το οικητηριον ημων το εξ ουρανου επενδυσασθαι επιποθουντες, 3ει γε και ενδυσαμενοι ου γυμνοι ευρεθησομεθα. 4και γαρ οι οντες εν τῳ σκηνει στεναζομεν βαρουμενοι εφ ῳ ου θελομεν εκδυσασθαι αλλ επενδυσασθαι, ινα καταποθῃ το θνητον υπο της ζωης. 5ο δε κατεργασαμενος ημας εις αυτο τουτο Θεος, ο δους ημιν τον αρραβωνα του Πνευματος. 6Θαρρουντες ουν παντοτε και ειδοτες οτι ενδημουντες εν τῳ σωματι εκδημουμεν απο του Κυριου· 7δια πιστεως γαρ περιπατουμεν, ου δια ειδους· 8θαρρουμεν δε και ευδοκουμεν μαλλον εκδημησαι εκ του σωματος και ενδημησαι προς τον Κυριον. 9διο και φιλοτιμουμεθα, ειτε ενδημουντες ειτε εκδημουντες, ευαρεστοι αυτῳ ειναι. 10τους γαρ παντας ημας φανερωθηναι δει εμπροσθεν του βηματος του Χριστου, ινα κομισηται εκαστος τα δια του σωματος προς α επραξεν, ειτε αγαθον ειτε φαυλον. 11Ειδοτες ουν τον φοβον του Κυριου ανθρωπους πειθομεν, Θεῳ δε πεφανερωμεθα· ελπιζω δε και εν ταις συνειδησεσιν υμων πεφανερωσθαι. 12ου παλιν εαυτους συνιστανομεν υμιν, αλλα αφορμην διδοντες υμιν καυχηματος υπερ ημων, ινα εχητε προς τους εν προσωπῳ καυχωμενους και μη εν καρδιᾳ. 13ειτε γαρ εξεστημεν, Θεῳ· ειτε σωφρονουμεν, υμιν. 14η γαρ αγαπη του Χριστου συνεχει ημας, κριναντας τουτο, οτι εις υπερ παντων απεθανεν· αρα οι παντες απεθανον· 15και υπερ παντων απεθανεν ινα οι ζωντες μηκετι εαυτοις ζωσιν αλλα τῳ υπερ αυτων αποθανοντι και εγερθεντι. 16Ωστε ημεις απο του νυν ουδενα οιδαμεν κατα σαρκα· ει και εγνωκαμεν κατα σαρκα Χριστον, αλλα νυν ουκετι γινωσκομεν. 17ωστε ει τις εν Χριστῳ, καινη κτισις· τα αρχαια παρηλθεν, ιδου γεγονεν καινα. 18τα δε παντα εκ του Θεου του καταλλαξαντος ημας εαυτῳ δια Χριστου και δοντος ημιν την διακονιαν της καταλλαγης, 19ως οτι Θεος ην εν Χριστῳ κοσμον καταλλασσων εαυτῳ, μη λογιζομενος αυτοις τα παραπτωματα αυτων, και θεμενος εν ημιν τον λογον της καταλλαγης. 20Υπερ Χριστου ουν πρεσβευομεν ως του Θεου παρακαλουντος δι ημων· δεομεθα υπερ Χριστου, καταλλαγητε τῳ Θεῳ. 21τον μη γνοντα αμαρτιαν υπερ ημων αμαρτιαν εποιησεν, ινα ημεις γενωμεθα δικαιοσυνη Θεου εν αυτῳ.