1Παυλος αποστολος Χριστου Ιησου δια θεληματος Θεου και Τιμοθεος ο αδελφος τῃ εκκλησιᾳ του Θεου τῃ ουσῃ εν Κορινθῳ συν τοις αγιοις πασιν τοις ουσιν εν ολῃ τῃ Αχαιᾳ·
2χαρις υμιν και ειρηνη απο Θεου Πατρος ημων και Κυριου Ιησου Χριστου.
3Ευλογητος ο Θεος και Πατηρ του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, ο Πατηρ των οικτιρμων και Θεος πασης παρακλησεως,
4ο παρακαλων ημας επι πασῃ τῃ θλιψει ημων, εις το δυνασθαι ημας παρακαλειν τους εν πασῃ θλιψει δια της παρακλησεως ης παρακαλουμεθα αυτοι υπο του Θεου.
5οτι καθως περισσευει τα παθηματα του Χριστου εις ημας, ουτως δια του Χριστου περισσευει και η παρακλησις ημων.
6ειτε δε θλιβομεθα, υπερ της υμων παρακλησεως και σωτηριας· ειτε παρακαλουμεθα, υπερ της υμων παρακλησεως της ενεργουμενης εν υπομονῃ των αυτων παθηματων ων και ημεις πασχομεν.
7και η ελπις ημων βεβαια υπερ υμων, ειδοτες οτι ως κοινωνοι εστε των παθηματων, ουτως και της παρακλησεως.
8Ου γαρ θελομεν υμας αγνοειν, αδελφοι, υπερ της θλιψεως ημων της γενομενης εν τῃ Ασιᾳ, οτι καθ υπερβολην υπερ δυναμιν εβαρηθημεν, ωστε εξαπορηθηναι ημας και του ζην·
9αλλα αυτοι εν εαυτοις το αποκριμα του θανατου εσχηκαμεν, ινα μη πεποιθοτες ωμεν εφ εαυτοις αλλ επι τῳ Θεῳ τῳ εγειροντι τους νεκρους·
10ος εκ τηλικουτου θανατου ερρυσατο ημας και ρυσεται, εις ον ηλπικαμεν οτι και ετι ρυσεται,
11συνυπουργουντων και υμων υπερ ημων τῃ δεησει, ινα εκ πολλων προσωπων το εις ημας χαρισμα δια πολλων ευχαριστηθῃ υπερ ημων.
12Η γαρ καυχησις ημων αυτη εστιν, το μαρτυριον της συνειδησεως ημων, οτι εν αγιοτητι και ειλικρινιᾳ του Θεου, ουκ εν σοφιᾳ σαρκικῃ αλλ εν χαριτι Θεου, ανεστραφημεν εν τῳ κοσμῳ, περισσοτερως δε προς υμας.
13ου γαρ αλλα γραφομεν υμιν αλλ η α αναγινωσκετε η και επιγινωσκετε, ελπιζω δε οτι εως τελους επιγνωσεσθε,
14καθως και επεγνωτε ημας απο μερους, οτι καυχημα υμων εσμεν καθαπερ και υμεις ημων εν τῃ ημερᾳ του Κυριου ημων Ιησου.
15Και ταυτῃ τῃ πεποιθησει εβουλομην προτερον προς υμας ελθειν ινα δευτεραν χαριν σχητε,
16και δι υμων διελθειν εις Μακεδονιαν, και παλιν απο Μακεδονιας ελθειν προς υμας και υφ υμων προπεμφθηναι εις την Ιουδαιαν.
17τουτο ουν βουλομενος μητι αρα τῃ ελαφριᾳ εχρησαμην; η α βουλευομαι κατα σαρκα βουλευομαι, ινα ῃ παρ εμοι το Ναι ναι και το Ου ου;
18πιστος δε ο Θεος οτι ο λογος ημων ο προς υμας ουκ εστιν Ναι και Ου.
19ο του Θεου γαρ Υιος Χριστος Ιησους ο εν υμιν δι ημων κηρυχθεις, δι εμου και Σιλουανου και Τιμοθεου, ουκ εγενετο Ναι και Ου, αλλα Ναι εν αυτῳ γεγονεν.
20οσαι γαρ επαγγελιαι Θεου, εν αυτῳ το Ναι· διο και δι αυτου το Αμην τῳ Θεῳ προς δοξαν δι ημων.
21ο δε βεβαιων ημας συν υμιν εις Χριστον και χρισας ημας Θεος,
22ο και σφραγισαμενος ημας και δους τον αρραβωνα του Πνευματος εν ταις καρδιαις ημων.
23Εγω δε μαρτυρα τον Θεον επικαλουμαι επι την εμην ψυχην, οτι φειδομενος υμων ουκετι ηλθον εις Κορινθον.
24ουχ οτι κυριευομεν υμων της πιστεως, αλλα συνεργοι εσμεν της χαρας υμων· τῃ γαρ πιστει εστηκατε.