1Πιστος ο λογος· ει τις επισκοπης ορεγεται, καλου εργου επιθυμει. 2δει ουν τον επισκοπον ανεπιλημπτον ειναι, μιας γυναικος ανδρα, νηφαλιον, σωφρονα, κοσμιον, φιλοξενον, διδακτικον, 3μη παροινον, μη πληκτην, αλλα επιεικη, αμαχον, αφιλαργυρον, 4του ιδιου οικου καλως προισταμενον, τεκνα εχοντα εν υποταγῃ μετα πασης σεμνοτητος, 5(ει δε τις του ιδιου οικου προστηναι ουκ οιδεν, πως εκκλησιας Θεου επιμελησεται;) 6μη νεοφυτον, ινα μη τυφωθεις εις κριμα εμπεσῃ του διαβολου. 7δει δε και μαρτυριαν καλην εχειν απο των εξωθεν, ινα μη εις ονειδισμον εμπεσῃ και παγιδα του διαβολου. 8Διακονους ωσαυτως σεμνους, μη διλογους, μη οινῳ πολλῳ προσεχοντας, μη αισχροκερδεις, 9εχοντας το μυστηριον της πιστεως εν καθαρᾳ συνειδησει. 10και ουτοι δε δοκιμαζεσθωσαν πρωτον, ειτα διακονειτωσαν ανεγκλητοι οντες. 11γυναικας ωσαυτως σεμνας, μη διαβολους, νηφαλιους, πιστας εν πασιν. 12διακονοι εστωσαν μιας γυναικος ανδρες, τεκνων καλως προισταμενοι και των ιδιων οικων. 13οι γαρ καλως διακονησαντες βαθμον εαυτοις καλον περιποιουνται και πολλην παρρησιαν εν πιστει τῃ εν Χριστῳ Ιησου. 14Ταυτα σοι γραφω ελπιζων ελθειν προς σε ταχειον· 15εαν δε βραδυνω, ινα ειδῃς πως δει εν οικῳ Θεου αναστρεφεσθαι, ητις εστιν εκκλησια Θεου ζωντος, στυλος και εδραιωμα της αληθειας. 16και ομολογουμενως μεγα εστιν το της ευσεβειας μυστηριον· Ος εφανερωθη εν σαρκι, εδικαιωθη εν πνευματι, ωφθη αγγελοις, εκηρυχθη εν εθνεσιν, επιστευθη εν κοσμῳ, ανελημφθη εν δοξῃ.