1Παρακαλω ουν πρωτον παντων ποιεισθαι δεησεις, προσευχας, εντευξεις, ευχαριστιας, υπερ παντων ανθρωπων, 2υπερ βασιλεων και παντων των εν υπεροχῃ οντων, ινα ηρεμον και ησυχιον βιον διαγωμεν εν πασῃ ευσεβειᾳ και σεμνοτητι. 3τουτο καλον και αποδεκτον ενωπιον του Σωτηρος ημων Θεου, 4ος παντας ανθρωπους θελει σωθηναι και εις επιγνωσιν αληθειας ελθειν. 5εις γαρ Θεος, εις και μεσιτης Θεου και ανθρωπων, ανθρωπος Χριστος Ιησους, 6ο δους εαυτον αντιλυτρον υπερ παντων, το μαρτυριον καιροις ιδιοις· 7εις ο ετεθην εγω κηρυξ και αποστολος, αληθειαν λεγω, ου ψευδομαι, διδασκαλος εθνων εν πιστει και αληθειᾳ. 8Βουλομαι ουν προσευχεσθαι τους ανδρας εν παντι τοπῳ επαιροντας οσιους χειρας χωρις οργης και διαλογισμου. 9Ωσαυτως γυναικας εν καταστολῃ κοσμιῳ μετα αιδους και σωφροσυνης κοσμειν εαυτας, μη εν πλεγμασιν και χρυσιῳ η μαργαριταις η ιματισμῳ πολυτελει, 10αλλ ο πρεπει γυναιξιν επαγγελλομεναις θεοσεβειαν, δι εργων αγαθων. 11Γυνη εν ησυχιᾳ μανθανετω εν πασῃ υποταγῃ· 12διδασκειν δε γυναικι ουκ επιτρεπω, ουδε αυθεντειν ανδρος, αλλ ειναι εν ησυχιᾳ. 13Αδαμ γαρ πρωτος επλασθη, ειτα Ευα. 14και Αδαμ ουκ ηπατηθη, η δε γυνη εξαπατηθεισα εν παραβασει γεγονεν· 15σωθησεται δε δια της τεκνογονιας, εαν μεινωσιν εν πιστει και αγαπῃ και αγιασμῳ μετα σωφροσυνης.