1Διο μηκετι στεγοντες ηυδοκησαμεν καταλειφθηναι εν Αθηναις μονοι,
2και επεμψαμεν Τιμοθεον, τον αδελφον ημων και διακονον του Θεου εν τῳ ευαγγελιῳ του Χριστου, εις το στηριξαι υμας και παρακαλεσαι υπερ της πιστεως υμων
3το μηδενα σαινεσθαι εν ταις θλιψεσιν ταυταις. αυτοι γαρ οιδατε οτι εις τουτο κειμεθα·
4και γαρ οτε προς υμας ημεν, προελεγομεν υμιν οτι μελλομεν θλιβεσθαι, καθως και εγενετο και οιδατε.
5δια τουτο καγω μηκετι στεγων επεμψα εις το γνωναι την πιστιν υμων, μη πως επειρασεν υμας ο πειραζων και εις κενον γενηται ο κοπος ημων.
6Αρτι δε ελθοντος Τιμοθεου προς ημας αφ υμων και ευαγγελισαμενου ημιν την πιστιν και την αγαπην υμων, και οτι εχετε μνειαν ημων αγαθην παντοτε, επιποθουντες ημας ιδειν καθαπερ και ημεις υμας,
7δια τουτο παρεκληθημεν, αδελφοι, εφ υμιν επι πασῃ τῃ αναγκῃ και θλιψει ημων δια της υμων πιστεως,
8οτι νυν ζωμεν εαν υμεις στηκετε εν Κυριῳ.
9τινα γαρ ευχαριστιαν δυναμεθα τῳ Θεῳ ανταποδουναι περι υμων επι πασῃ τῃ χαρᾳ ῃ χαιρομεν δι υμας εμπροσθεν του Θεου ημων,
10νυκτος και ημερας υπερεκπερισσου δεομενοι εις το ιδειν υμων το προσωπον και καταρτισαι τα υστερηματα της πιστεως υμων;
11Αυτος δε ο Θεος και Πατηρ ημων και ο Κυριος ημων Ιησους κατευθυναι την οδον ημων προς υμας·
12υμας δε ο Κυριος πλεονασαι και περισσευσαι τῃ αγαπῃ εις αλληλους και εις παντας, καθαπερ και ημεις εις υμας,
13εις το στηριξαι υμων τας καρδιας αμεμπτους εν αγιωσυνῃ εμπροσθεν του Θεου και πατρος ημων εν τῃ παρουσιᾳ του Κυριου ημων Ιησου μετα παντων των αγιων αυτου.