1Αυτοι γαρ οιδατε, αδελφοι, την εισοδον ημων την προς υμας, οτι ου κενη γεγονεν, 2αλλα προπαθοντες και υβρισθεντες καθως οιδατε εν Φιλιπποις επαρρησιασαμεθα εν τῳ Θεῳ ημων λαλησαι προς υμας το ευαγγελιον του Θεου εν πολλῳ αγωνι. 3η γαρ παρακλησις ημων ουκ εκ πλανης ουδε εξ ακαθαρσιας ουδε εν δολῳ, 4αλλα καθως δεδοκιμασμεθα υπο του Θεου πιστευθηναι το ευαγγελιον ουτως λαλουμεν, ουχ ως ανθρωποις αρεσκοντες, αλλα Θεῳ τῳ δοκιμαζοντι τας καρδιας ημων. 5ουτε γαρ ποτε εν λογῳ κολακιας εγενηθημεν, καθως οιδατε, ουτε εν προφασει πλεονεξιας, Θεος μαρτυς, 6ουτε ζητουντες εξ ανθρωπων δοξαν, ουτε αφ υμων ουτε απ αλλων, 7δυναμενοι εν βαρει ειναι ως Χριστου αποστολοι· αλλα εγενηθημεν ηπιοι εν μεσῳ υμων, ως εαν τροφος θαλπῃ τα εαυτης τεκνα· 8ουτως ομειρομενοι υμων ευδοκουμεν μεταδουναι υμιν ου μονον το ευαγγελιον του Θεου αλλα και τας εαυτων ψυχας, διοτι αγαπητοι ημιν εγενηθητε. 9μνημονευετε γαρ, αδελφοι, τον κοπον ημων και τον μοχθον· νυκτος και ημερας εργαζομενοι προς το μη επιβαρησαι τινα υμων εκηρυξαμεν εις υμας το ευαγγελιον του Θεου. 10υμεις μαρτυρες και ο Θεος, ως οσιως και δικαιως και αμεμπτως υμιν τοις πιστευουσιν εγενηθημεν, 11καθαπερ οιδατε ως ενα εκαστον υμων ως πατηρ τεκνα εαυτου 12παρακαλουντες υμας και παραμυθουμενοι και μαρτυρομενοι εις το περιπατειν υμας αξιως του Θεου του καλουντος υμας εις την εαυτου βασιλειαν και δοξαν. 13Και δια τουτο και ημεις ευχαριστουμεν τῳ Θεῳ αδιαλειπτως, οτι παραλαβοντες λογον ακοης παρ ημων του Θεου εδεξασθε ου λογον ανθρωπων αλλα καθως αληθως εστιν λογον Θεου, ος και ενεργειται εν υμιν τοις πιστευουσιν. 14υμεις γαρ μιμηται εγενηθητε, αδελφοι, των εκκλησιων του Θεου των ουσων εν τῃ Ιουδαιᾳ εν Χριστῳ Ιησου, οτι τα αυτα επαθετε και υμεις υπο των ιδιων συμφυλετων, καθως και αυτοι υπο των Ιουδαιων, 15των και τον Κυριον αποκτειναντων Ιησουν και τους προφητας και ημας εκδιωξαντων, και Θεῳ μη αρεσκοντων, και πασιν ανθρωποις εναντιων, 16κωλυοντων ημας τοις εθνεσιν λαλησαι ινα σωθωσιν, εις το αναπληρωσαι αυτων τας αμαρτιας παντοτε. εφθασεν δε επ αυτους η οργη εις τελος. 17Ημεις δε, αδελφοι, απορφανισθεντες αφ υμων προς καιρον ωρας προσωπῳ ου καρδιᾳ, περισσοτερως εσπουδασαμεν το προσωπον υμων ιδειν εν πολλῃ επιθυμιᾳ. 18διοτι ηθελησαμεν ελθειν προς υμας, εγω μεν Παυλος και απαξ και δις, και ενεκοψεν ημας ο Σατανας. 19τις γαρ ημων ελπις η χαρα η στεφανος καυχησεως— η ουχι και υμεις— εμπροσθεν του Κυριου ημων Ιησου εν τῃ αυτου παρουσιᾳ; 20υμεις γαρ εστε η δοξα ημων και η χαρα.