1Χριστου ουν παθοντος σαρκι και υμεις την αυτην εννοιαν οπλισασθε, οτι ο παθων σαρκι πεπαυται αμαρτιας, 2εις το μηκετι ανθρωπων επιθυμιαις αλλα θεληματι Θεου τον επιλοιπον εν σαρκι βιωσαι χρονον. 3αρκετος γαρ ο παρεληλυθως χρονος το βουλημα των εθνων κατειργασθαι, πεπορευμενους εν ασελγειαις, επιθυμιαις, οινοφλυγιαις, κωμοις, ποτοις, και αθεμιτοις ειδωλολατρειαις. 4εν ῳ ξενιζονται μη συντρεχοντων υμων εις την αυτην της ασωτιας αναχυσιν, βλασφημουντες· 5οι αποδωσουσιν λογον τῳ ετοιμως εχοντι κριναι ζωντας και νεκρους. 6εις τουτο γαρ και νεκροις ευηγγελισθη, ινα κριθωσι μεν κατα ανθρωπους σαρκι, ζωσι δε κατα Θεον πνευματι. 7Παντων δε το τελος ηγγικεν. σωφρονησατε ουν και νηψατε εις προσευχας· 8προ παντων την εις εαυτους αγαπην εκτενη εχοντες, οτι αγαπη καλυπτει πληθος αμαρτιων· 9φιλοξενοι εις αλληλους ανευ γογγυσμου· 10εκαστος καθως ελαβεν χαρισμα, εις εαυτους αυτο διακονουντες ως καλοι οικονομοι ποικιλης χαριτος Θεου· 11ει τις λαλει, ως λογια Θεου· ει τις διακονει, ως εξ ισχυος ης χορηγει ο Θεος· ινα εν πασιν δοξαζηται ο Θεος δια Ιησου Χριστου, ῳ εστιν η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων· αμην. 12Αγαπητοι, μη ξενιζεσθε τῃ εν υμιν πυρωσει προς πειρασμον υμιν γινομενῃ, ως ξενου υμιν συμβαινοντος, 13αλλα καθο κοινωνειτε τοις του Χριστου παθημασιν χαιρετε, ινα και εν τῃ αποκαλυψει της δοξης αυτου χαρητε αγαλλιωμενοι. 14ει ονειδιζεσθε εν ονοματι Χριστου, μακαριοι, οτι το της δοξης και το του Θεου Πνευμα εφ υμας αναπαυεται. 15μη γαρ τις υμων πασχετω ως φονευς η κλεπτης η κακοποιος η ως αλλοτριεπισκοπος· 16ει δε ως Χριστιανος, μη αισχυνεσθω, δοξαζετω δε τον Θεον εν τῳ ονοματι τουτῳ. 17οτι ο καιρος του αρξασθαι το κριμα απο του οικου του Θεου· ει δε πρωτον αφ ημων, τι το τελος των απειθουντων τῳ του Θεου ευαγγελιῳ; 18και ει ο δικαιος μολις σωζεται, ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται; 19ωστε και οι πασχοντες κατα το θελημα του Θεου πιστῳ Κτιστῃ παρατιθεσθωσαν τας ψυχας αυτων εν αγαθοποιιᾳ.