1Ιδετε ποταπην αγαπην δεδωκεν ημιν ο Πατηρ ινα τεκνα Θεου κληθωμεν, και εσμεν. δια τουτο ο κοσμος ου γινωσκει ημας, οτι ουκ εγνω αυτον. 2Αγαπητοι, νυν τεκνα Θεου εσμεν, και ουπω εφανερωθη τι εσομεθα. οιδαμεν οτι εαν φανερωθῃ ομοιοι αυτῳ εσομεθα, οτι οψομεθα αυτον καθως εστιν. 3και πας ο εχων την ελπιδα ταυτην επ αυτῳ αγνιζει εαυτον καθως εκεινος αγνος εστιν. 4Πας ο ποιων την αμαρτιαν και την ανομιαν ποιει, και η αμαρτια εστιν η ανομια. 5και οιδατε οτι εκεινος εφανερωθη ινα τας αμαρτιας αρῃ, και αμαρτια εν αυτῳ ουκ εστιν. 6πας ο εν αυτῳ μενων ουχ αμαρτανει· πας ο αμαρτανων ουχ εωρακεν αυτον ουδε εγνωκεν αυτον. 7Τεκνια, μηδεις πλανατω υμας· ο ποιων την δικαιοσυνην δικαιος εστιν, καθως εκεινος δικαιος εστιν· 8ο ποιων την αμαρτιαν εκ του διαβολου εστιν, οτι απ αρχης ο διαβολος αμαρτανει. εις τουτο εφανερωθη ο Υιος του Θεου, ινα λυσῃ τα εργα του διαβολου. 9Πας ο γεγεννημενος εκ του Θεου αμαρτιαν ου ποιει, οτι σπερμα αυτου εν αυτῳ μενει· και ου δυναται αμαρτανειν, οτι εκ του Θεου γεγεννηται. 10εν τουτῳ φανερα εστιν τα τεκνα του Θεου και τα τεκνα του διαβολου· πας ο μη ποιων δικαιοσυνην ουκ εστιν εκ του Θεου, και ο μη αγαπων τον αδελφον αυτου. 11οτι αυτη εστιν η αγγελια ην ηκουσατε απ αρχης, ινα αγαπωμεν αλληλους· 12ου καθως Καιν εκ του πονηρου ην και εσφαξεν τον αδελφον αυτου· και χαριν τινος εσφαξεν αυτον; οτι τα εργα αυτου πονηρα ην, τα δε του αδελφου αυτου δικαια. 13Μη θαυμαζετε, αδελφοι, ει μισει υμας ο κοσμος. 14ημεις οιδαμεν οτι μεταβεβηκαμεν εκ του θανατου εις την ζωην, οτι αγαπωμεν τους αδελφους· ο μη αγαπων μενει εν τῳ θανατῳ. 15πας ο μισων τον αδελφον αυτου ανθρωποκτονος εστιν, και οιδατε οτι πας ανθρωποκτονος ουκ εχει ζωην αιωνιον εν αυτῳ μενουσαν. 16Εν τουτῳ εγνωκαμεν την αγαπην, οτι εκεινος υπερ ημων την ψυχην αυτου εθηκεν· και ημεις οφειλομεν υπερ των αδελφων τας ψυχας θειναι. 17ος δ αν εχῃ τον βιον του κοσμου και θεωρῃ τον αδελφον αυτου χρειαν εχοντα και κλεισῃ τα σπλαγχνα αυτου απ αυτου, πως η αγαπη του Θεου μενει εν αυτῳ; 18Τεκνια, μη αγαπωμεν λογῳ μηδε τῃ γλωσσῃ, αλλα εν εργῳ και αληθειᾳ. 19εν τουτῳ γνωσομεθα οτι εκ της αληθειας εσμεν, και εμπροσθεν αυτου πεισομεν την καρδιαν ημων 20οτι εαν καταγινωσκῃ ημων η καρδια, οτι μειζων εστιν ο Θεος της καρδιας ημων και γινωσκει παντα. 21Αγαπητοι, εαν η καρδια μη καταγινωσκῃ, παρρησιαν εχομεν προς τον Θεον, 22και ο εαν αιτωμεν λαμβανομεν απ αυτου, οτι τας εντολας αυτου τηρουμεν και τα αρεστα ενωπιον αυτου ποιουμεν. 23και αυτη εστιν η εντολη αυτου, ινα πιστευσωμεν τῳ ονοματι του Υιου αυτου Ιησου Χριστου και αγαπωμεν αλληλους καθως εδωκεν εντολην ημιν. 24και ο τηρων τας εντολας αυτου εν αυτῳ μενει και αυτος εν αυτῳ· και εν τουτῳ γινωσκομεν οτι μενει εν ημιν, εκ του Πνευματος ου ημιν εδωκεν.