1Ουκ ειμι ελευθερος; ουκ ειμι αποστολος; ουχι Ιησουν τον Κυριον ημων εορακα; ου το εργον μου υμεις εστε εν Κυριῳ;
2ει αλλοις ουκ ειμι αποστολος, αλλα γε υμιν ειμι· η γαρ σφραγις μου της αποστολης υμεις εστε εν Κυριῳ.
3Η εμη απολογια τοις εμε ανακρινουσιν εστιν αυτη.
4μη ουκ εχομεν εξουσιαν φαγειν και πειν;
5μη ουκ εχομεν εξουσιαν αδελφην γυναικα περιαγειν, ως και οι λοιποι αποστολοι και οι αδελφοι του Κυριου και Κηφας;
6η μονος εγω και Βαρναβας ουκ εχομεν εξουσιαν μη εργαζεσθαι;
7τις στρατευεται ιδιοις οψωνιοις ποτε; τις φυτευει αμπελωνα και τον καρπον αυτου ουκ εσθιει; η τις ποιμαινει ποιμνην και εκ του γαλακτος της ποιμνης ουκ εσθιει;
8μη κατα ανθρωπον ταυτα λαλω, η και ο νομος ταυτα ου λεγει;
9εν γαρ τῳ Μωυσεως νομῳ γεγραπται Ου κημωσεις βουν αλοωντα. μη των βοων μελει τῳ Θεῳ;
10η δι ημας παντως λεγει; δι ημας γαρ εγραφη, οτι οφειλει επ ελπιδι ο αροτριων αροτριαν, και ο αλοων επ ελπιδι του μετεχειν.
11Ει ημεις υμιν τα πνευματικα εσπειραμεν, μεγα ει ημεις υμων τα σαρκικα θερισομεν;
12ει αλλοι της υμων εξουσιας μετεχουσιν, ου μαλλον ημεις; αλλ ουκ εχρησαμεθα τῃ εξουσιᾳ ταυτῃ, αλλα παντα στεγομεν ινα μη τινα ενκοπην δωμεν τῳ ευαγγελιῳ του Χριστου.
13ουκ οιδατε οτι οι τα ιερα εργαζομενοι τα εκ του ιερου εσθιουσιν, οι τῳ θυσιαστηριῳ παρεδρευοντες τῳ θυσιαστηριῳ συνμεριζονται;
14ουτως και ο Κυριος διεταξεν τοις το ευαγγελιον καταγγελλουσιν εκ του ευαγγελιου ζην·
15εγω δε ου κεχρημαι ουδενι τουτων. ουκ εγραψα δε ταυτα ινα ουτως γενηται εν εμοι· καλον γαρ μοι μαλλον αποθανειν η —το καυχημα μου ουδεις κενωσει.
16εαν γαρ ευαγγελιζωμαι, ουκ εστιν μοι καυχημα· αναγκη γαρ μοι επικειται· ουαι γαρ μοι εστιν εαν μη ευαγγελισωμαι.
17ει γαρ εκων τουτο πρασσω, μισθον εχω· ει δε ακων, οικονομιαν πεπιστευμαι.
18τις ουν μου εστιν ο μισθος; ινα ευαγγελιζομενος αδαπανον θησω το ευαγγελιον, εις το μη καταχρησασθαι τῃ εξουσιᾳ μου εν τῳ ευαγγελιῳ.
19Ελευθερος γαρ ων εκ παντων πασιν εμαυτον εδουλωσα, ινα τους πλειονας κερδησω·
20και εγενομην τοις Ιουδαιοις ως Ιουδαιος, ινα Ιουδαιους κερδησω· τοις υπο νομον ως υπο νομον, μη ων αυτος υπο νομον, ινα τους υπο νομον κερδησω·
21τοις ανομοις ως ανομος, μη ων ανομος Θεου αλλ εννομος Χριστου, ινα κερδανω τους ανομους·
22εγενομην τοις ασθενεσιν ασθενης, ινα τους ασθενεις κερδησω· τοις πασιν γεγονα παντα, ινα παντως τινας σωσω.
23παντα δε ποιω δια το ευαγγελιον, ινα συνκοινωνος αυτου γενωμαι.
24Ουκ οιδατε οτι οι εν σταδιῳ τρεχοντες παντες μεν τρεχουσιν, εις δε λαμβανει το βραβειον; ουτως τρεχετε ινα καταλαβητε.
25πας δε ο αγωνιζομενος παντα εγκρατευεται, εκεινοι μεν ουν ινα φθαρτον στεφανον λαβωσιν, ημεις δε αφθαρτον.
26εγω τοινυν ουτως τρεχω ως ουκ αδηλως, ουτως πυκτευω ως ουκ αερα δερων·
27αλλα υπωπιαζω μου το σωμα και δουλαγωγω, μη πως αλλοις κηρυξας αυτος αδοκιμος γενωμαι.