1Καγω ελθων προς υμας, αδελφοι, ηλθον ου καθ υπεροχην λογου η σοφιας καταγγελλων υμιν το μαρτυριον του Θεου. 2ου γαρ εκρινα τι ειδεναι εν υμιν ει μη Ιησουν Χριστον και τουτον εσταυρωμενον. 3καγω εν ασθενειᾳ και εν φοβῳ και εν τρομῳ πολλῳ εγενομην προς υμας, 4και ο λογος μου και το κηρυγμα μου ουκ εν πειθοις σοφιας λογοις, αλλ εν αποδειξει Πνευματος και δυναμεως, 5ινα η πιστις υμων μη ῃ εν σοφιᾳ ανθρωπων αλλ εν δυναμει Θεου. 6Σοφιαν δε λαλουμεν εν τοις τελειοις, σοφιαν δε ου του αιωνος τουτου ουδε των αρχοντων του αιωνος τουτου των καταργουμενων· 7αλλα λαλουμεν Θεου σοφιαν εν μυστηριῳ, την αποκεκρυμμενην, ην προωρισεν ο Θεος προ των αιωνων εις δοξαν ημων· 8ην ουδεις των αρχοντων του αιωνος τουτου εγνωκεν· ει γαρ εγνωσαν, ουκ αν τον Κυριον της δοξης εσταυρωσαν· 9αλλα καθως γεγραπται Α οφθαλμος ουκ ειδεν και ους ουκ ηκουσεν και επι καρδιαν ανθρωπου ουκ ανεβη, οσα ητοιμασεν ο Θεος τοις αγαπωσιν αυτον. 10ημιν γαρ απεκαλυψεν ο Θεος δια του Πνευματος· το γαρ Πνευμα παντα εραυνᾳ, και τα βαθη του Θεου. 11τις γαρ οιδεν ανθρωπων τα του ανθρωπου ει μη το πνευμα του ανθρωπου το εν αυτῳ; ουτως και τα του Θεου ουδεις εγνωκεν ει μη το Πνευμα του Θεου. 12ημεις δε ου το πνευμα του κοσμου ελαβομεν αλλα το πνευμα το εκ του Θεου, ινα ειδωμεν τα υπο του Θεου χαρισθεντα ημιν· 13α και λαλουμεν ουκ εν διδακτοις ανθρωπινης σοφιας λογοις, αλλ εν διδακτοις Πνευματος, πνευματικοις πνευματικα συνκρινοντες. 14ψυχικος δε ανθρωπος ου δεχεται τα του Πνευματος του Θεου· μωρια γαρ αυτῳ εστιν, και ου δυναται γνωναι, οτι πνευματικως ανακρινεται. 15ο δε πνευματικος ανακρινει μεν παντα, αυτος δε υπ ουδενος ανακρινεται. 16τις γαρ εγνω νουν Κυριου, ος συμβιβασει αυτον; ημεις δε νουν Χριστου εχομεν.