1Περι δε της λογιας της εις τους αγιους, ωσπερ διεταξα ταις εκκλησιαις της Γαλατιας, ουτως και υμεις ποιησατε. 2κατα μιαν σαββατου εκαστος υμων παρ εαυτῳ τιθετω θησαυριζων ο τι εαν ευοδωται, ινα μη οταν ελθω τοτε λογιαι γινωνται. 3οταν δε παραγενωμαι, ους εαν δοκιμασητε, δι επιστολων τουτους πεμψω απενεγκειν την χαριν υμων εις Ιερουσαλημ· 4εαν δε αξιον ῃ του καμε πορευεσθαι, συν εμοι πορευσονται. 5Ελευσομαι δε προς υμας οταν Μακεδονιαν διελθω· Μακεδονιαν γαρ διερχομαι, 6προς υμας δε τυχον καταμενω η και παραχειμασω, ινα υμεις με προπεμψητε ου εαν πορευωμαι. 7ου θελω γαρ υμας αρτι εν παροδῳ ιδειν· ελπιζω γαρ χρονον τινα επιμειναι προς υμας, εαν ο Κυριος επιτρεψῃ. 8επιμενω δε εν Εφεσῳ εως της Πεντηκοστης· 9θυρα γαρ μοι ανεῳγεν μεγαλη και ενεργης, και αντικειμενοι πολλοι. 10Εαν δε ελθῃ Τιμοθεος, βλεπετε ινα αφοβως γενηται προς υμας· το γαρ εργον Κυριου εργαζεται ως καγω· 11μη τις ουν αυτον εξουθενησῃ. προπεμψατε δε αυτον εν ειρηνῃ, ινα ελθῃ προς με· εκδεχομαι γαρ αυτον μετα των αδελφων. 12Περι δε Απολλω του αδελφου, πολλα παρεκαλεσα αυτον ινα ελθῃ προς υμας μετα των αδελφων· και παντως ουκ ην θελημα ινα νυν ελθῃ, ελευσεται δε οταν ευκαιρησῃ. 13Γρηγορειτε, στηκετε εν τῃ πιστει, ανδριζεσθε, κραταιουσθε. 14παντα υμων εν αγαπῃ γινεσθω. 15Παρακαλω δε υμας, αδελφοι· οιδατε την οικιαν Στεφανα, οτι εστιν απαρχη της Αχαιας και εις διακονιαν τοις αγιοις εταξαν εαυτους· 16ινα και υμεις υποτασσησθε τοις τοιουτοις και παντι τῳ συνεργουντι και κοπιωντι. 17χαιρω δε επι τῃ παρουσιᾳ Στεφανα και Φορτουνατου και Αχαικου, οτι το υμετερον υστερημα ουτοι ανεπληρωσαν· 18ανεπαυσαν γαρ το εμον πνευμα και το υμων. επιγινωσκετε ουν τους τοιουτους. 19Ασπαζονται υμας αι εκκλησιαι της Ασιας. ασπαζεται υμας εν Κυριῳ πολλα Ακυλας και Πρισκα συν τῃ κατ οικον αυτων εκκλησιᾳ. 20ασπαζονται υμας οι αδελφοι παντες. Ασπασασθε αλληλους εν φιληματι αγιῳ. 21Ο ασπασμος τῃ εμῃ χειρι Παυλου. 22ει τις ου φιλει τον Κυριον, ητω αναθεμα. μαραν αθα. 23η χαρις του Κυριου Ιησου μεθ υμων. 24η αγαπη μου μετα παντων υμων εν Χριστῳ Ιησου.