1Διωκετε την αγαπην, ζηλουτε δε τα πνευματικα, μαλλον δε ινα προφητευητε.
2ο γαρ λαλων γλωσσῃ ουκ ανθρωποις λαλει αλλα Θεῳ· ουδεις γαρ ακουει, πνευματι δε λαλει μυστηρια·
3ο δε προφητευων ανθρωποις λαλει οικοδομην και παρακλησιν και παραμυθιαν.
4ο λαλων γλωσσῃ εαυτον οικοδομει· ο δε προφητευων εκκλησιαν οικοδομει.
5θελω δε παντας υμας λαλειν γλωσσαις, μαλλον δε ινα προφητευητε· μειζων δε ο προφητευων η ο λαλων γλωσσαις, εκτος ει μη διερμηνευῃ, ινα η εκκλησια οικοδομην λαβῃ.
6νυν δε, αδελφοι, εαν ελθω προς υμας γλωσσαις λαλων, τι υμας ωφελησω, εαν μη υμιν λαλησω η εν αποκαλυψει η εν γνωσει η εν προφητειᾳ η διδαχῃ;
7ομως τα αψυχα φωνην διδοντα, ειτε αυλος ειτε κιθαρα, εαν διαστολην τοις φθογγοις μη δῳ, πως γνωσθησεται το αυλουμενον η το κιθαριζομενον;
8και γαρ εαν αδηλον σαλπιγξ φωνην δῳ, τις παρασκευασεται εις πολεμον;
9ουτως και υμεις δια της γλωσσης εαν μη ευσημον λογον δωτε, πως γνωσθησεται το λαλουμενον; εσεσθε γαρ εις αερα λαλουντες.
10τοσαυτα ει τυχοι γενη φωνων εισιν εν κοσμῳ, και ουδεν αφωνον·
11εαν ουν μη ειδω την δυναμιν της φωνης, εσομαι τῳ λαλουντι βαρβαρος και ο λαλων εν εμοι βαρβαρος.
12ουτως και υμεις, επει ζηλωται εστε πνευματων, προς την οικοδομην της εκκλησιας ζητειτε ινα περισσευητε.
13Διο ο λαλων γλωσσῃ προσευχεσθω ινα διερμηνευῃ.
14εαν γαρ προσευχωμαι γλωσσῃ, το πνευμα μου προσευχεται, ο δε νους μου ακαρπος εστιν.
15τι ουν εστιν; προσευξομαι τῳ πνευματι, προσευξομαι δε και τῳ νοι· ψαλω τῳ πνευματι, ψαλω δε και τῳ νοι.
16επει εαν ευλογῃς πνευματι, ο αναπληρων τον τοπον του ιδιωτου πως ερει το Αμην επι τῃ σῃ ευχαριστιᾳ; επειδη τι λεγεις ουκ οιδεν·
17συ μεν γαρ καλως ευχαριστεις, αλλ ο ετερος ουκ οικοδομειται.
18ευχαριστω τῳ Θεῳ, παντων υμων μαλλον γλωσσαις λαλω·
19αλλα εν εκκλησιᾳ θελω πεντε λογους τῳ νοι μου λαλησαι, ινα και αλλους κατηχησω, η μυριους λογους εν γλωσσῃ.
20Αδελφοι, μη παιδια γινεσθε ταις φρεσιν, αλλα τῃ κακιᾳ νηπιαζετε, ταις δε φρεσιν τελειοι γινεσθε.
21εν τῳ νομῳ γεγραπται οτι Εν ετερογλωσσοις και εν χειλεσιν ετερων λαλησω τῳ λαῳ τουτῳ, και ουδ ουτως εισακουσονται μου, λεγει Κυριος.
22ωστε αι γλωσσαι εις σημειον εισιν ου τοις πιστευουσιν αλλα τοις απιστοις, η δε προφητεια ου τοις απιστοις αλλα τοις πιστευουσιν.
23Εαν ουν συνελθῃ η εκκλησια ολη επι το αυτο και παντες λαλωσιν γλωσσαις, εισελθωσιν δε ιδιωται η απιστοι, ουκ ερουσιν οτι μαινεσθε;
24εαν δε παντες προφητευωσιν, εισελθῃ δε τις απιστος η ιδιωτης, ελεγχεται υπο παντων, ανακρινεται υπο παντων,
25τα κρυπτα της καρδιας αυτου φανερα γινεται, και ουτως πεσων επι προσωπον προσκυνησει τῳ Θεῳ, απαγγελλων οτι Οντως ο Θεος εν υμιν εστιν.
26Τι ουν εστιν, αδελφοι; οταν συνερχησθε, εκαστος ψαλμον εχει, διδαχην εχει, αποκαλυψιν εχει, γλωσσαν εχει, ερμηνειαν εχει· παντα προς οικοδομην γινεσθω.
27ειτε γλωσσῃ τις λαλει, κατα δυο η το πλειστον τρεις, και ανα μερος, και εις διερμηνευετω·
28εαν δε μη ῃ διερμηνευτης, σιγατω εν εκκλησιᾳ, εαυτῳ δε λαλειτω και τῳ Θεῳ.
29προφηται δε δυο η τρεις λαλειτωσαν, και οι αλλοι διακρινετωσαν·
30εαν δε αλλῳ αποκαλυφθῃ καθημενῳ, ο πρωτος σιγατω.
31δυνασθε γαρ καθ ενα παντες προφητευειν, ινα παντες μανθανωσιν και παντες παρακαλωνται.
32και πνευματα προφητων προφηταις υποτασσεται·
33ου γαρ εστιν ακαταστασιας ο Θεος αλλα ειρηνης, Ως εν πασαις ταις εκκλησιαις των αγιων,
34αι γυναικες εν ταις εκκλησιαις σιγατωσαν· ου γαρ επιτρεπεται αυταις λαλειν, αλλα υποτασσεσθωσαν, καθως και ο νομος λεγει.
35ει δε τι μαθειν θελουσιν, εν οικῳ τους ιδιους ανδρας επερωτατωσαν· αισχρον γαρ εστιν γυναικι λαλειν εν εκκλησιᾳ.
36Η αφ υμων ο λογος του Θεου εξηλθεν, η εις υμας μονους κατηντησεν;
37Ει τις δοκει προφητης ειναι η πνευματικος, επιγινωσκετω α γραφω υμιν οτι Κυριου εστιν εντολη·
38ει δε τις αγνοει, αγνοειται.
39Ωστε, αδελφοι μου, ζηλουτε το προφητευειν, και το λαλειν μη κωλυετε γλωσσαις·
40παντα δε ευσχημονως και κατα ταξιν γινεσθω.