1μιμηται μου γινεσθε, καθως καγω Χριστου.
2Επαινω δε υμας οτι παντα μου μεμνησθε και καθως παρεδωκα υμιν τας παραδοσεις κατεχετε.
3Θελω δε υμας ειδεναι οτι παντος ανδρος η κεφαλη ο Χριστος εστιν, κεφαλη δε γυναικος ο ανηρ, κεφαλη δε του Χριστου ο Θεος.
4πας ανηρ προσευχομενος η προφητευων κατα κεφαλης εχων καταισχυνει την κεφαλην αυτου.
5πασα δε γυνη προσευχομενη η προφητευουσα ακατακαλυπτῳ τῃ κεφαλῃ καταισχυνει την κεφαλην αυτης· εν γαρ εστιν και το αυτο τῃ εξυρημενῃ.
6ει γαρ ου κατακαλυπτεται γυνη, και κειρασθω· ει δε αισχρον γυναικι το κειρασθαι η ξυρασθαι, κατακαλυπτεσθω.
7ανηρ μεν γαρ ουκ οφειλει κατακαλυπτεσθαι την κεφαλην, εικων και δοξα Θεου υπαρχων· η γυνη δε δοξα ανδρος εστιν.
8ου γαρ εστιν ανηρ εκ γυναικος, αλλα γυνη εξ ανδρος·
9και γαρ ουκ εκτισθη ανηρ δια την γυναικα, αλλα γυνη δια τον ανδρα.
10δια τουτο οφειλει η γυνη εξουσιαν εχειν επι της κεφαλης δια τους αγγελους.
11πλην ουτε γυνη χωρις ανδρος ουτε ανηρ χωρις γυναικος εν Κυριῳ·
12ωσπερ γαρ η γυνη εκ του ανδρος, ουτως και ο ανηρ δια της γυναικος· τα δε παντα εκ του Θεου.
13εν υμιν αυτοις κρινατε· πρεπον εστιν γυναικα ακατακαλυπτον τῳ Θεῳ προσευχεσθαι;
14ουδε η φυσις αυτη διδασκει υμας οτι ανηρ μεν εαν κομᾳ, ατιμια αυτῳ εστιν,
15γυνη δε εαν κομᾳ, δοξα αυτῃ εστιν; οτι η κομη αντι περιβολαιου δεδοται αυτῃ.
16Ει δε τις δοκει φιλονεικος ειναι, ημεις τοιαυτην συνηθειαν ουκ εχομεν, ουδε αι εκκλησιαι του Θεου.
17Τουτο δε παραγγελλων ουκ επαινω οτι ουκ εις το κρεισσον αλλα εις το ησσον συνερχεσθε.
18πρωτον μεν γαρ συνερχομενων υμων εν εκκλησιᾳ ακουω σχισματα εν υμιν υπαρχειν, και μερος τι πιστευω.
19δει γαρ και αιρεσεις εν υμιν ειναι, ινα και οι δοκιμοι φανεροι γενωνται εν υμιν.
20Συνερχομενων ουν υμων επι το αυτο ουκ εστιν κυριακον δειπνον φαγειν·
21εκαστος γαρ το ιδιον δειπνον προλαμβανει εν τῳ φαγειν, και ος μεν πεινᾳ, ος δε μεθυει.
22μη γαρ οικιας ουκ εχετε εις το εσθιειν και πινειν; η της εκκλησιας του Θεου καταφρονειτε, και καταισχυνετε τους μη εχοντας; τι ειπω υμιν; επαινεσω υμας; εν τουτῳ ουκ επαινω.
23εγω γαρ παρελαβον απο του Κυριου, ο και παρεδωκα υμιν, οτι ο Κυριος Ιησους εν τῃ νυκτι ῃ παρεδιδετο ελαβεν αρτον
24και ευχαριστησας εκλασεν και ειπεν Τουτο μου εστιν το σωμα το υπερ υμων· τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν.
25ωσαυτως και το ποτηριον μετα το δειπνησαι, λεγων Τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εστιν εν τῳ εμῳ αιματι· τουτο ποιειτε, οσακις εαν πινητε, εις την εμην αναμνησιν.
26οσακις γαρ εαν εσθιητε τον αρτον τουτον και το ποτηριον πινητε, τον θανατον του Κυριου καταγγελλετε, αχρι ου ελθῃ.
27ωστε ος αν εσθιῃ τον αρτον η πινῃ το ποτηριον του Κυριου αναξιως, ενοχος εσται του σωματος και του αιματος του Κυριου.
28δοκιμαζετω δε ανθρωπος εαυτον, και ουτως εκ του αρτου εσθιετω και εκ του ποτηριου πινετω·
29ο γαρ εσθιων και πινων κριμα εαυτῳ εσθιει και πινει μη διακρινων το σωμα.
30δια τουτο εν υμιν πολλοι ασθενεις και αρρωστοι και κοιμωνται ικανοι.
31ει δε εαυτους διεκρινομεν, ουκ αν εκρινομεθα·
32κρινομενοι δε υπο του Κυριου παιδευομεθα, ινα μη συν τῳ κοσμῳ κατακριθωμεν.
33ωστε, αδελφοι μου, συνερχομενοι εις το φαγειν αλληλους εκδεχεσθε.
34ει τις πεινᾳ, εν οικῳ εσθιετω, ινα μη εις κριμα συνερχησθε. Τα δε λοιπα ως αν ελθω διαταξομαι.