1ψαλμος τω δαυιδ τετραδι σαββατων ο θεος εκδικησεων κυριος ο θεος εκδικησεων επαρρησιασατο
2υψωθητι ο κρινων την γην αποδος ανταποδοσιν τοις υπερηφανοις
3εως ποτε αμαρτωλοι κυριε εως ποτε αμαρτωλοι καυχησονται
4φθεγξονται και λαλησουσιν αδικιαν λαλησουσιν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
5τον λαον σου κυριε εταπεινωσαν και την κληρονομιαν σου εκακωσαν
6χηραν και προσηλυτον απεκτειναν και ορφανους εφονευσαν
7και ειπαν ουκ οψεται κυριος ουδε συνησει ο θεος του ιακωβ
8συνετε δη αφρονες εν τω λαω και μωροι ποτε φρονησατε
9ο φυτευσας το ους ουχι ακουει η ο πλασας τον οφθαλμον ου κατανοει
10ο παιδευων εθνη ουχι ελεγξει ο διδασκων ανθρωπον γνωσιν
11κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των ανθρωπων οτι εισιν ματαιοι
12μακαριος ανθρωπος ον αν συ παιδευσης κυριε και εκ του νομου σου διδαξης αυτον
13του πραυναι αυτω αφ ημερων πονηρων εως ου ορυγη τω αμαρτωλω βοθρος
14οτι ουκ απωσεται κυριος τον λαον αυτου και την κληρονομιαν αυτου ουκ εγκαταλειψει
15εως ου δικαιοσυνη επιστρεψη εις κρισιν και εχομενοι αυτης παντες οι ευθεις τη καρδια διαψαλμα
16τις αναστησεται μοι επι πονηρευομενους η τις συμπαραστησεται μοι επι εργαζομενους την ανομιαν
17ει μη οτι κυριος εβοηθησεν μοι παρα βραχυ παρωκησεν τω αδη η ψυχη μου
18ει ελεγον σεσαλευται ο πους μου το ελεος σου κυριε βοηθει μοι
19κυριε κατα το πληθος των οδυνων μου εν τη καρδια μου αι παρακλησεις σου ηγαπησαν την ψυχην μου
20μη συμπροσεσται σοι θρονος ανομιας ο πλασσων κοπον επι προσταγματι
21θηρευσουσιν επι ψυχην δικαιου και αιμα αθωον καταδικασονται
22και εγενετο μοι κυριος εις καταφυγην και ο θεος μου εις βοηθον ελπιδος μου
23και αποδωσει αυτοις την ανομιαν αυτων και κατα την πονηριαν αυτων αφανιει αυτους κυριος ο θεος ημων