1ψαλμος ωδης εις την ημεραν του σαββατου αγαθον το εξομολογεισθαι τω κυριω και ψαλλειν τω ονοματι σου υψιστε 2του αναγγελλειν το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου κατα νυκτα 3εν δεκαχορδω ψαλτηριω μετ ωδης εν κιθαρα 4οτι ευφρανας με κυριε εν τω ποιηματι σου και εν τοις εργοις των χειρων σου αγαλλιασομαι 5ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε σφοδρα εβαθυνθησαν οι διαλογισμοι σου 6ανηρ αφρων ου γνωσεται και ασυνετος ου συνησει ταυτα 7εν τω ανατειλαι τους αμαρτωλους ως χορτον και διεκυψαν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οπως αν εξολεθρευθωσιν εις τον αιωνα του αιωνος 8συ δε υψιστος εις τον αιωνα κυριε 9οτι ιδου οι εχθροι σου απολουνται και διασκορπισθησονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν 10και υψωθησεται ως μονοκερωτος το κερας μου και το γηρας μου εν ελαιω πιονι 11και επειδεν ο οφθαλμος μου εν τοις εχθροις μου και εν τοις επανιστανομενοις επ εμε πονηρευομενοις ακουσεται το ους μου 12δικαιος ως φοινιξ ανθησει ωσει κεδρος η εν τω λιβανω πληθυνθησεται 13πεφυτευμενοι εν τω οικω κυριου εν ταις αυλαις του θεου ημων εξανθησουσιν 14ετι πληθυνθησονται εν γηρει πιονι και ευπαθουντες εσονται 15του αναγγειλαι οτι ευθης κυριος ο θεος μου και ουκ εστιν αδικια εν αυτω