1ψαλμος ωδης εις την ημεραν του σαββατου αγαθον το εξομολογεισθαι τω κυριω και ψαλλειν τω ονοματι σου υψιστε
2του αναγγελλειν το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου κατα νυκτα
3εν δεκαχορδω ψαλτηριω μετ ωδης εν κιθαρα
4οτι ευφρανας με κυριε εν τω ποιηματι σου και εν τοις εργοις των χειρων σου αγαλλιασομαι
5ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε σφοδρα εβαθυνθησαν οι διαλογισμοι σου
6ανηρ αφρων ου γνωσεται και ασυνετος ου συνησει ταυτα
7εν τω ανατειλαι τους αμαρτωλους ως χορτον και διεκυψαν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οπως αν εξολεθρευθωσιν εις τον αιωνα του αιωνος
8συ δε υψιστος εις τον αιωνα κυριε
9οτι ιδου οι εχθροι σου απολουνται και διασκορπισθησονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
10και υψωθησεται ως μονοκερωτος το κερας μου και το γηρας μου εν ελαιω πιονι
11και επειδεν ο οφθαλμος μου εν τοις εχθροις μου και εν τοις επανιστανομενοις επ εμε πονηρευομενοις ακουσεται το ους μου
12δικαιος ως φοινιξ ανθησει ωσει κεδρος η εν τω λιβανω πληθυνθησεται
13πεφυτευμενοι εν τω οικω κυριου εν ταις αυλαις του θεου ημων εξανθησουσιν
14ετι πληθυνθησονται εν γηρει πιονι και ευπαθουντες εσονται
15του αναγγειλαι οτι ευθης κυριος ο θεος μου και ουκ εστιν αδικια εν αυτω