1αινος ωδης τω δαυιδ ο κατοικων εν βοηθεια του υψιστου εν σκεπη του θεου του ουρανου αυλισθησεται 2ερει τω κυριω αντιλημπτωρ μου ει και καταφυγη μου ο θεος μου ελπιω επ αυτον 3οτι αυτος ρυσεται με εκ παγιδος θηρευτων και απο λογου ταραχωδους 4εν τοις μεταφρενοις αυτου επισκιασει σοι και υπο τας πτερυγας αυτου ελπιεις οπλω κυκλωσει σε η αληθεια αυτου 5ου φοβηθηση απο φοβου νυκτερινου απο βελους πετομενου ημερας 6απο πραγματος διαπορευομενου εν σκοτει απο συμπτωματος και δαιμονιου μεσημβρινου 7πεσειται εκ του κλιτους σου χιλιας και μυριας εκ δεξιων σου προς σε δε ουκ εγγιει 8πλην τοις οφθαλμοις σου κατανοησεις και ανταποδοσιν αμαρτωλων οψη 9οτι συ κυριε η ελπις μου τον υψιστον εθου καταφυγην σου 10ου προσελευσεται προς σε κακα και μαστιξ ουκ εγγιει τω σκηνωματι σου 11οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε εν πασαις ταις οδοις σου 12επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου 13επ ασπιδα και βασιλισκον επιβηση και καταπατησεις λεοντα και δρακοντα 14οτι επ εμε ηλπισεν και ρυσομαι αυτον σκεπασω αυτον οτι εγνω το ονομα μου 15επικαλεσεται με και εισακουσομαι αυτου μετ αυτου ειμι εν θλιψει και εξελουμαι και δοξασω αυτον 16μακροτητα ημερων εμπλησω αυτον και δειξω αυτω το σωτηριον μου