1εις το τελος υπερ ιδιθουν τω ασαφ ψαλμος φωνη μου προς κυριον εκεκραξα φωνη μου προς τον θεον και προσεσχεν μοι 2εν ημερα θλιψεως μου τον θεον εξεζητησα ταις χερσιν μου νυκτος εναντιον αυτου και ουκ ηπατηθην απηνηνατο παρακληθηναι η ψυχη μου 3εμνησθην του θεου και ευφρανθην ηδολεσχησα και ωλιγοψυχησεν το πνευμα μου διαψαλμα 4προκατελαβοντο φυλακας οι οφθαλμοι μου εταραχθην και ουκ ελαλησα 5διελογισαμην ημερας αρχαιας και ετη αιωνια εμνησθην και εμελετησα 6νυκτος μετα της καρδιας μου ηδολεσχουν και εσκαλλεν το πνευμα μου 7μη εις τους αιωνας απωσεται κυριος και ου προσθησει του ευδοκησαι ετι 8η εις τελος το ελεος αυτου αποκοψει απο γενεας εις γενεαν 9η επιλησεται του οικτιρησαι ο θεος η συνεξει εν τη οργη αυτου τους οικτιρμους αυτου διαψαλμα 10και ειπα νυν ηρξαμην αυτη η αλλοιωσις της δεξιας του υψιστου 11εμνησθην των εργων κυριου οτι μνησθησομαι απο της αρχης των θαυμασιων σου 12και μελετησω εν πασιν τοις εργοις σου και εν τοις επιτηδευμασιν σου αδολεσχησω 13ο θεος εν τω αγιω η οδος σου τις θεος μεγας ως ο θεος ημων 14συ ει ο θεος ο ποιων θαυμασια εγνωρισας εν τοις λαοις την δυναμιν σου 15ελυτρωσω εν τω βραχιονι σου τον λαον σου τους υιους ιακωβ και ιωσηφ διαψαλμα 16ειδοσαν σε υδατα ο θεος ειδοσαν σε υδατα και εφοβηθησαν και εταραχθησαν αβυσσοι πληθος ηχους υδατων 17φωνην εδωκαν αι νεφελαι και γαρ τα βελη σου διαπορευονται 18φωνη της βροντης σου εν τω τροχω εφαναν αι αστραπαι σου τη οικουμενη εσαλευθη και εντρομος εγενηθη η γη 19εν τη θαλασση η οδος σου και αι τριβοι σου εν υδασι πολλοις και τα ιχνη σου ου γνωσθησονται 20ωδηγησας ως προβατα τον λαον σου εν χειρι μωυση και ααρων