1εις το τελος μη διαφθειρης ψαλμος τω ασαφ ωδης εξομολογησομεθα σοι ο θεος εξομολογησομεθα και επικαλεσομεθα το ονομα σου
2διηγησομαι παντα τα θαυμασια σου οταν λαβω καιρον εγω ευθυτητας κρινω
3ετακη η γη και παντες οι κατοικουντες εν αυτη εγω εστερεωσα τους στυλους αυτης διαψαλμα
4ειπα τοις παρανομουσιν μη παρανομειτε και τοις αμαρτανουσιν μη υψουτε κερας
5μη επαιρετε εις υψος το κερας υμων μη λαλειτε κατα του θεου αδικιαν
6οτι ουτε απο εξοδων ουτε απο δυσμων ουτε απο ερημων ορεων
7οτι ο θεος κριτης εστιν τουτον ταπεινοι και τουτον υψοι
8οτι ποτηριον εν χειρι κυριου οινου ακρατου πληρες κερασματος και εκλινεν εκ τουτου εις τουτο πλην ο τρυγιας αυτου ουκ εξεκενωθη πιονται παντες οι αμαρτωλοι της γης
9εγω δε αγαλλιασομαι εις τον αιωνα ψαλω τω θεω ιακωβ
10και παντα τα κερατα των αμαρτωλων συγκλασω και υψωθησεται τα κερατα του δικαιου