1εις το τελος υπερ ιδιθουν ψαλμος τω δαυιδ ουχι τω θεω υποταγησεται η ψυχη μου παρ αυτου γαρ το σωτηριον μου 2και γαρ αυτος θεος μου και σωτηρ μου αντιλημπτωρ μου ου μη σαλευθω επι πλειον 3εως ποτε επιτιθεσθε επ ανθρωπον φονευετε παντες ως τοιχω κεκλιμενω και φραγμω ωσμενω 4πλην την τιμην μου εβουλευσαντο απωσασθαι εδραμον εν ψευδει τω στοματι αυτων ευλογουσαν και τη καρδια αυτων κατηρωντο διαψαλμα 5πλην τω θεω υποταγηθι η ψυχη μου οτι παρ αυτου η υπομονη μου 6οτι αυτος θεος μου και σωτηρ μου αντιλημπτωρ μου ου μη μεταναστευσω 7επι τω θεω το σωτηριον μου και η δοξα μου ο θεος της βοηθειας μου και η ελπις μου επι τω θεω 8ελπισατε επ αυτον πασα συναγωγη λαου εκχεετε ενωπιον αυτου τας καρδιας υμων ο θεος βοηθος ημων διαψαλμα 9πλην ματαιοι οι υιοι των ανθρωπων ψευδεις οι υιοι των ανθρωπων εν ζυγοις του αδικησαι αυτοι εκ ματαιοτητος επι το αυτο 10μη ελπιζετε επι αδικιαν και επι αρπαγμα μη επιποθειτε πλουτος εαν ρεη μη προστιθεσθε καρδιαν 11απαξ ελαλησεν ο θεος δυο ταυτα ηκουσα 12οτι το κρατος του θεου και σοι κυριε το ελεος οτι συ αποδωσεις εκαστω κατα τα εργα αυτου