1εις το τελος εν υμνοις υπερ της ογδοης ψαλμος τω δαυιδ κυριε μη τω θυμω σου ελεγξης με μηδε τη οργη σου παιδευσης με
2ελεησον με κυριε οτι ασθενης ειμι ιασαι με κυριε οτι εταραχθη τα οστα μου
3και η ψυχη μου εταραχθη σφοδρα και συ κυριε εως ποτε
4επιστρεψον κυριε ρυσαι την ψυχην μου σωσον με ενεκεν του ελεους σου
5οτι ουκ εστιν εν τω θανατω ο μνημονευων σου εν δε τω αδη τις εξομολογησεται σοι
6εκοπιασα εν τω στεναγμω μου λουσω καθ εκαστην νυκτα την κλινην μου εν δακρυσιν μου την στρωμνην μου βρεξω
7εταραχθη απο θυμου ο οφθαλμος μου επαλαιωθην εν πασιν τοις εχθροις μου
8αποστητε απ εμου παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οτι εισηκουσεν κυριος της φωνης του κλαυθμου μου
9εισηκουσεν κυριος της δεησεως μου κυριος την προσευχην μου προσεδεξατο
10αισχυνθειησαν και ταραχθειησαν σφοδρα παντες οι εχθροι μου αποστραφειησαν και καταισχυνθειησαν σφοδρα δια ταχους