1εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ μακαριος ο συνιων επι πτωχον και πενητα εν ημερα πονηρα ρυσεται αυτον ο κυριος 2κυριος διαφυλαξαι αυτον και ζησαι αυτον και μακαρισαι αυτον εν τη γη και μη παραδωη αυτον εις χειρας εχθρου αυτου 3κυριος βοηθησαι αυτω επι κλινης οδυνης αυτου ολην την κοιτην αυτου εστρεψας εν τη αρρωστια αυτου 4εγω ειπα κυριε ελεησον με ιασαι την ψυχην μου οτι ημαρτον σοι 5οι εχθροι μου ειπαν κακα μοι ποτε αποθανειται και απολειται το ονομα αυτου 6και ει εισεπορευετο του ιδειν ματην ελαλει η καρδια αυτου συνηγαγεν ανομιαν εαυτω εξεπορευετο εξω και ελαλει 7επι το αυτο κατ εμου εψιθυριζον παντες οι εχθροι μου κατ εμου ελογιζοντο κακα μοι 8λογον παρανομον κατεθεντο κατ εμου μη ο κοιμωμενος ουχι προσθησει του αναστηναι 9και γαρ ο ανθρωπος της ειρηνης μου εφ ον ηλπισα ο εσθιων αρτους μου εμεγαλυνεν επ εμε πτερνισμον 10συ δε κυριε ελεησον με και αναστησον με και ανταποδωσω αυτοις 11εν τουτω εγνων οτι τεθεληκας με οτι ου μη επιχαρη ο εχθρος μου επ εμε 12εμου δε δια την ακακιαν αντελαβου και εβεβαιωσας με ενωπιον σου εις τον αιωνα 13ευλογητος κυριος ο θεος ισραηλ απο του αιωνος και εις τον αιωνα γενοιτο γενοιτο