1εις το τελος τω ιδιθουν ωδη τω δαυιδ ειπα φυλαξω τας οδους μου του μη αμαρτανειν εν γλωσση μου εθεμην τω στοματι μου φυλακην εν τω συστηναι τον αμαρτωλον εναντιον μου
2εκωφωθην και εταπεινωθην και εσιγησα εξ αγαθων και το αλγημα μου ανεκαινισθη
3εθερμανθη η καρδια μου εντος μου και εν τη μελετη μου εκκαυθησεται πυρ ελαλησα εν γλωσση μου
4γνωρισον μοι κυριε το περας μου και τον αριθμον των ημερων μου τις εστιν ινα γνω τι υστερω εγω
5ιδου παλαιστας εθου τας ημερας μου και η υποστασις μου ωσει ουθεν ενωπιον σου πλην τα συμπαντα ματαιοτης πας ανθρωπος ζων διαψαλμα
6μεντοιγε εν εικονι διαπορευεται ανθρωπος πλην ματην ταρασσονται θησαυριζει και ου γινωσκει τινι συναξει αυτα
7και νυν τις η υπομονη μου ουχι ο κυριος και η υποστασις μου παρα σου εστιν
8απο πασων των ανομιων μου ρυσαι με ονειδος αφρονι εδωκας με
9εκωφωθην και ουκ ηνοιξα το στομα μου οτι συ ει ο ποιησας με
10αποστησον απ εμου τας μαστιγας σου απο της ισχυος της χειρος σου εγω εξελιπον
11εν ελεγμοις υπερ ανομιας επαιδευσας ανθρωπον και εξετηξας ως αραχνην την ψυχην αυτου πλην ματην ταρασσεται πας ανθρωπος διαψαλμα
12εισακουσον της προσευχης μου κυριε και της δεησεως μου ενωτισαι των δακρυων μου μη παρασιωπησης οτι παροικος εγω ειμι παρα σοι και παρεπιδημος καθως παντες οι πατερες μου
13ανες μοι ινα αναψυξω προ του με απελθειν και ουκετι μη υπαρξω