1εις το τελος ψαλμος ωδης του εγκαινισμου του οικου τω δαυιδ υψωσω σε κυριε οτι υπελαβες με και ουκ ηυφρανας τους εχθρους μου επ εμε
2κυριε ο θεος μου εκεκραξα προς σε και ιασω με
3κυριε ανηγαγες εξ αδου την ψυχην μου εσωσας με απο των καταβαινοντων εις λακκον
4ψαλατε τω κυριω οι οσιοι αυτου και εξομολογεισθε τη μνημη της αγιωσυνης αυτου
5οτι οργη εν τω θυμω αυτου και ζωη εν τω θεληματι αυτου το εσπερας αυλισθησεται κλαυθμος και εις το πρωι αγαλλιασις
6εγω δε ειπα εν τη ευθηνια μου ου μη σαλευθω εις τον αιωνα
7κυριε εν τω θεληματι σου παρεσχου τω καλλει μου δυναμιν απεστρεψας δε το προσωπον σου και εγενηθην τεταραγμενος
8προς σε κυριε κεκραξομαι και προς τον θεον μου δεηθησομαι
9τις ωφελεια εν τω αιματι μου εν τω καταβηναι με εις διαφθοραν μη εξομολογησεται σοι χους η αναγγελει την αληθειαν σου
10ηκουσεν κυριος και ηλεησεν με κυριος εγενηθη βοηθος μου
11εστρεψας τον κοπετον μου εις χορον εμοι διερρηξας τον σακκον μου και περιεζωσας με ευφροσυνην
12οπως αν ψαλη σοι η δοξα μου και ου μη κατανυγω κυριε ο θεος μου εις τον αιωνα εξομολογησομαι σοι