1εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με 2συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν 3την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες 4οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου 5ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ εμε την χειρα σου 6εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην 7που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω 8εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει 9εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης 10και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου 11και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου 12οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης 13οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου 14εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα 15ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης 16το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις 17εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων 18εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου 19εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ εμου 20οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου 21ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην 22τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι 23δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου 24και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια