1εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με
2συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν
3την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες
4οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου
5ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ εμε την χειρα σου
6εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην
7που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω
8εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει
9εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης
10και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου
11και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου
12οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης
13οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου
14εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα
15ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης
16το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις
17εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων
18εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου
19εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ εμου
20οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου
21ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην
22τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι
23δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου
24και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια