1αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω οτι χρηστος οτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου 2ειπατωσαν οι λελυτρωμενοι υπο κυριου ους ελυτρωσατο εκ χειρος εχθρου 3εκ των χωρων συνηγαγεν αυτους απο ανατολων και δυσμων και βορρα και θαλασσης 4επλανηθησαν εν τη ερημω εν ανυδρω οδον πολεως κατοικητηριου ουχ ευρον 5πεινωντες και διψωντες η ψυχη αυτων εν αυτοις εξελιπεν 6και εκεκραξαν προς κυριον εν τω θλιβεσθαι αυτους και εκ των αναγκων αυτων ερρυσατο αυτους 7και ωδηγησεν αυτους εις οδον ευθειαν του πορευθηναι εις πολιν κατοικητηριου 8εξομολογησασθωσαν τω κυριω τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τοις υιοις των ανθρωπων 9οτι εχορτασεν ψυχην κενην και ψυχην πεινωσαν ενεπλησεν αγαθων 10καθημενους εν σκοτει και σκια θανατου πεπεδημενους εν πτωχεια και σιδηρω 11οτι παρεπικραναν τα λογια του θεου και την βουλην του υψιστου παρωξυναν 12και εταπεινωθη εν κοποις η καρδια αυτων ησθενησαν και ουκ ην ο βοηθων 13και εκεκραξαν προς κυριον εν τω θλιβεσθαι αυτους και εκ των αναγκων αυτων εσωσεν αυτους 14και εξηγαγεν αυτους εκ σκοτους και σκιας θανατου και τους δεσμους αυτων διερρηξεν 15εξομολογησασθωσαν τω κυριω τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τοις υιοις των ανθρωπων 16οτι συνετριψεν πυλας χαλκας και μοχλους σιδηρους συνεκλασεν 17αντελαβετο αυτων εξ οδου ανομιας αυτων δια γαρ τας ανομιας αυτων εταπεινωθησαν 18παν βρωμα εβδελυξατο η ψυχη αυτων και ηγγισαν εως των πυλων του θανατου 19και εκεκραξαν προς κυριον εν τω θλιβεσθαι αυτους και εκ των αναγκων αυτων εσωσεν αυτους 20απεστειλεν τον λογον αυτου και ιασατο αυτους και ερρυσατο αυτους εκ των διαφθορων αυτων 21εξομολογησασθωσαν τω κυριω τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τοις υιοις των ανθρωπων 22και θυσατωσαν θυσιαν αινεσεως και εξαγγειλατωσαν τα εργα αυτου εν αγαλλιασει 23οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν εν πλοιοις ποιουντες εργασιαν εν υδασι πολλοις 24αυτοι ειδοσαν τα εργα κυριου και τα θαυμασια αυτου εν τω βυθω 25ειπεν και εστη πνευμα καταιγιδος και υψωθη τα κυματα αυτης 26αναβαινουσιν εως των ουρανων και καταβαινουσιν εως των αβυσσων η ψυχη αυτων εν κακοις ετηκετο 27εταραχθησαν εσαλευθησαν ως ο μεθυων και πασα η σοφια αυτων κατεποθη 28και εκεκραξαν προς κυριον εν τω θλιβεσθαι αυτους και εκ των αναγκων αυτων εξηγαγεν αυτους 29και επεταξεν τη καταιγιδι και εστη εις αυραν και εσιγησαν τα κυματα αυτης 30και ευφρανθησαν οτι ησυχασαν και ωδηγησεν αυτους επι λιμενα θεληματος αυτων 31εξομολογησασθωσαν τω κυριω τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τοις υιοις των ανθρωπων 32υψωσατωσαν αυτον εν εκκλησια λαου και εν καθεδρα πρεσβυτερων αινεσατωσαν αυτον 33εθετο ποταμους εις ερημον και διεξοδους υδατων εις διψαν 34γην καρποφορον εις αλμην απο κακιας των κατοικουντων εν αυτη 35εθετο ερημον εις λιμνας υδατων και γην ανυδρον εις διεξοδους υδατων 36και κατωκισεν εκει πεινωντας και συνεστησαντο πολιν κατοικεσιας 37και εσπειραν αγρους και εφυτευσαν αμπελωνας και εποιησαν καρπον γενηματος 38και ευλογησεν αυτους και επληθυνθησαν σφοδρα και τα κτηνη αυτων ουκ εσμικρυνεν 39και ωλιγωθησαν και εκακωθησαν απο θλιψεως κακων και οδυνης 40εξεχυθη εξουδενωσις επ αρχοντας και επλανησεν αυτους εν αβατω και ουχ οδω 41και εβοηθησεν πενητι εκ πτωχειας και εθετο ως προβατα πατριας 42οψονται ευθεις και ευφρανθησονται και πασα ανομια εμφραξει το στομα αυτης 43τις σοφος και φυλαξει ταυτα και συνησουσιν τα ελεη του κυριου