1η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ αυτος διωξεται ορνεα πετομενα απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται διαπορευεται δε δι ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης