1συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση 2επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν 3παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται 4υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων 5νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν 6εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα 7οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη 8μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες 9παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν 10λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου 11κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν 12εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην 13φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων 14εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς 15δι εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην 16δι εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι εμου κρατουσι γης 17εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν 18πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη 19βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου 20εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι 21ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων εαν αναγγειλω υμιν τα καθ ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι 22κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου 23προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη 24προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων 25προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με 26κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ ουρανον 27ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ ανεμων 28ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ ουρανον 29και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης 30ημην παρ αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω 31οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων 32νυν ουν υιε ακουε μου 33 34μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ εμαις θυραις καθ ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων 35αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου 36οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον