1συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση
2επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν
3παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται
4υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων
5νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν
6εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα
7οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη
8μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες
9παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν
10λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου
11κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν
12εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην
13φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων
14εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς
15δι εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην
16δι εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι εμου κρατουσι γης
17εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν
18πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη
19βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου
20εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι
21ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων εαν αναγγειλω υμιν τα καθ ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι
22κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου
23προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη
24προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων
25προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με
26κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ ουρανον
27ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ ανεμων
28ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ ουρανον
29και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης
30ημην παρ αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω
31οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων
32νυν ουν υιε ακουε μου
33
34μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ εμαις θυραις καθ ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων
35αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου
36οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον