1και ην κραυγη του λαου και γυναικων αυτων μεγαλη προς τους αδελφους αυτων τους ιουδαιους 2και ησαν τινες λεγοντες εν υιοις ημων και εν θυγατρασιν ημων ημεις πολλοι και λημψομεθα σιτον και φαγομεθα και ζησομεθα 3και εισιν τινες λεγοντες αγροι ημων και αμπελωνες ημων και οικιαι ημων ημεις διεγγυωμεν και λημψομεθα σιτον και φαγομεθα 4και εισιν τινες λεγοντες εδανεισαμεθα αργυριον εις φορους του βασιλεως αγροι ημων και αμπελωνες ημων και οικιαι ημων 5και νυν ως σαρξ αδελφων ημων σαρξ ημων ως υιοι αυτων υιοι ημων και ιδου ημεις καταδυναστευομεν τους υιους ημων και τας θυγατερας ημων εις δουλους και εισιν απο θυγατερων ημων καταδυναστευομεναι και ουκ εστιν δυναμις χειρων ημων και αγροι ημων και αμπελωνες ημων τοις εντιμοις 6και ελυπηθην σφοδρα καθως ηκουσα την κραυγην αυτων και τους λογους τουτους 7και εβουλευσατο καρδια μου επ εμε και εμαχεσαμην προς τους εντιμους και τους αρχοντας και ειπα αυτοις απαιτησει ανηρ τον αδελφον αυτου υμεις απαιτειτε και εδωκα επ αυτους εκκλησιαν μεγαλην 8και ειπα αυτοις ημεις κεκτημεθα τους αδελφους ημων τους ιουδαιους τους πωλουμενους τοις εθνεσιν εν εκουσιω ημων και υμεις πωλειτε τους αδελφους υμων και ησυχασαν και ουχ ευροσαν λογον 9και ειπα ουκ αγαθος ο λογος ον υμεις ποιειτε ουχ ουτως εν φοβω θεου ημων απελευσεσθε απο ονειδισμου των εθνων των εχθρων ημων 10και οι αδελφοι μου και οι γνωστοι μου και εγω εθηκαμεν εν αυτοις αργυριον και σιτον εγκαταλιπωμεν δη την απαιτησιν ταυτην 11επιστρεψατε δη αυτοις ως σημερον αγρους αυτων αμπελωνας αυτων ελαιας αυτων και οικιας αυτων και απο του αργυριου τον σιτον και τον οινον και το ελαιον εξενεγκατε αυτοις 12και ειπαν αποδωσομεν και παρ αυτων ου ζητησομεν ουτως ποιησομεν καθως συ λεγεις και εκαλεσα τους ιερεις και ωρκισα αυτους ποιησαι ως το ρημα τουτο 13και την αναβολην μου εξετιναξα και ειπα ουτως εκτιναξαι ο θεος παντα ανδρα ος ου στησει τον λογον τουτον εκ του οικου αυτου και εκ κοπου αυτου και εσται ουτως εκτετιναγμενος και κενος και ειπεν πασα η εκκλησια αμην και ηνεσαν τον κυριον και εποιησεν ο λαος το ρημα τουτο 14απο της ημερας ης ενετειλατο μοι ειναι εις αρχοντα αυτων εν γη ιουδα απο ετους εικοστου και εως ετους τριακοστου και δευτερου τω αρθασασθα ετη δωδεκα εγω και οι αδελφοι μου βιαν αυτων ουκ εφαγον 15και τας βιας τας πρωτας ας προ εμου εβαρυναν επ αυτους και ελαβοσαν παρ αυτων εν αρτοις και εν οινω εσχατον αργυριον διδραχμα τεσσαρακοντα και οι εκτετιναγμενοι αυτων εξουσιαζονται επι τον λαον και εγω ουκ εποιησα ουτως απο προσωπου φοβου θεου 16και εν εργω του τειχους τουτων ουκ εκρατησα αγρον ουκ εκτησαμην και παντες οι συνηγμενοι εκει επι το εργον 17και οι ιουδαιοι εκατον και πεντηκοντα ανδρες και οι ερχομενοι προς ημας απο των εθνων των κυκλω ημων επι τραπεζαν μου 18και ην γινομενον εις ημεραν μιαν μοσχος εις και προβατα εξ εκλεκτα και χιμαρος εγινοντο μοι και ανα μεσον δεκα ημερων εν πασιν οινος τω πληθει και συν τουτοις αρτους της βιας ουκ εζητησα οτι βαρεια η δουλεια επι τον λαον τουτον 19μνησθητι μου ο θεος εις αγαθον παντα οσα εποιησα τω λαω τουτω