1υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει 2μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει 3ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας 4ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας 5νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας 6ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου 7μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο 8καθ ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις 9απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται 10σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη 11μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους 12ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ αυτου 13φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ ανθρωπους 14φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν 15και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες 16ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ η αυραν και φωνην ηκουον 17τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ 18ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν 19τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον 20και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο 21ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν