1και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης 2ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται 3υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης 4οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου 5βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν 6συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου 7εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν 8εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης 9εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος 10και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται 11και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου 12και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ αυτου επι της γης 13εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον 14ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου 15οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους 16επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων 17σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης 18στερεωσεις μετ αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως 19δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες 20μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω 21πασιν δ ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ αυτου επι νεφων 22απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος 23και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον 24διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια