1υπολαβων δε ελιους λεγει 2τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου 3η ερεις τι ποιησω αμαρτων 4εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου 5αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου 6ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι 7επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται 8ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου 9απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων 10και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας 11ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου 12εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων 13ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν 14των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν 15και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα 16και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει