1υπολαβων δε ελιους λεγει
2τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου
3η ερεις τι ποιησω αμαρτων
4εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου
5αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου
6ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι
7επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται
8ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου
9απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων
10και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας
11ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου
12εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων
13ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν
14των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν
15και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα
16και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει