1ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου 2ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου 3καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει 4πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με 5εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ εμε και εγω κατα σε 6εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα 7ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι 8πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα 9διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα 10μεμψιν δε κατ εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον 11εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους 12πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων 13λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα 14εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον 15η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης 16τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν 17αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο 18εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω 19παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν 20παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει 21εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα 22ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη 23εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη 24ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου 25απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις 26ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην 27ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον 28σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται 29ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος 30αλλ ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον 31ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω 32ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε 33ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν