1διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον 2και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων 3ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν 4ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται 5ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον 6ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου 7ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων 8σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης 9ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης 10αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη 11θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα 12πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν 13ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με 14τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι 15ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια 16αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα 17ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα 18οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα 19ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα 20αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων 21ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν 22αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη 23φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω 24ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα 25ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ αναριθμητοις εθεμην χειρα μου 26η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ αυτοις εστιν 27και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα 28και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου 29ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε 30ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος 31ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος 32εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο 33ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου 34ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω 35τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος 36επ ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον 37και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου 38ει επ εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον 39ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα 40αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν